اثربخشی 8 هفته تمرینات اصلاحی در محیط آب بر وضعیت پاسچر افراد دارای سندرم متقاطع فوقانی

زمینه امروزه با توجه به سبک زندگی و استفاده بیش از حد از تکنولوژی های ارتباطی، ناهنجاری های اسکلتی عضلانی در میان افراد جامعه شیوع پیدا کرده است. سندرم متقاطع فوقانی، نوعی اختلال اسکلتی عضلانی در نیمه فوقانی بدن است که به تغییرشکل هایی چون سر به جلو، شانه گرد و کایفوز منجر می شود. هدف هدف از این مطالعه، بررسی اثر 8 هفته تمرینات اصلاحی در محیط آب بر اصلاح تغییر شکل های سر به جلو، شانه گرد و کایفوز در مردان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی بود.مواد و روش ها در این مطالعه کارآزمایی بالینی، حداقل حجم نمونه با استفاده از نرم افزار آماری G.Power 3.1، 30 نفر تعیین شد که پس از غربالگری اولیه 200 دانشجو با صفحه شطرنجی با احتساب ریزش احتمالی 5 درصد در فرایند تحقیق، 34 دانشجوی مرد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی با میانگین سنی 0/80± 23 سال، وزن 2/2± 71/2کیلوگرم، قد 1/24± 171/75سانتی متر و شاخص توده بدنی 0/67± 23/6کیلوگرم بر متر مربع به صورت هدفدار انتخاب شدند. این افراد به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (17 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، تمرینات اصلاحی در محیط آب را به مدت 8 هفته انجام دادند و گروه کنترل در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. قبل و پس از مداخله، زوایای سر به جلو و شانه گرد با عکس برداری و زاویه کایفوز (گوژپشتی) به وسیله خط کش منعطف اندازه گیری شدند. داده ها با نرم افزار SPSS تحلیل شد و سطح معناداری 05/0 درنظر گرفته شد. برای مقایسه درون گروهی از آزمون تی زوجی و برای مقایسه اختلاف میانگین های بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد.یافته ها یافته ها نشان داد تمرینات در گروه آزمایش در کاهش ناهنجاری های مرتبط با سندرم متقاطع فوقانی شامل کاهش میزان زاویه کایفوز سینه ای (0/001=P) و کاهش زاویه شانه به جلو (0/001=P)، همچنین کاهش زاویه سر به جلو (0/001=P)، اثر معناداری داشته است.نتیجه گیری به نظر می رسد 8 هفته استفاده از تمرینات اصلاحی در محیط آب، می تواند به صورت معناداری در کاهش زاویه سر به جلو، شانه گرد و کایفوز در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی موثر باشد و می توان آن را به عنوان روشی درمانی به متخصصین توصیه کرد.