بررسی انتقادی دیدگاه اخلاقی واقع گرایی تجویزی جنگ

در طول تاریخ و به ویژه در عصر حاضر یکی از دغدغه های مهم بشر وجود جنگ ها و آسیب های ناشی از آن است. اندیشمندان همواره تلاش کرده اند که جنگ را از منظرهای گوناگون بررسی کنند و مشروعیت و عدم مشروعیت آن را به لحاظ حقوقی و اخلاقی بسنجند. بررسی جنگ به لحاظ اخلاقی از جمله دغدغه های فیلسوفان اخلاقی است که از دوران یونان باستان تا کنون ادامه داشته است. در اخلاق جنگ، سه نظریه معروف مطرح است که عبارتند از واقع گرایی، صلح گرایی و نظریه جنگ عادلانه. واقع گرایی یکی از دیدگاه های رایج است که خود به دو نوع توصیفی و تجویزی، و نوع تجویزی نیز به دو نوع احتیاطی و اخلاقی تقسیم می شود. بر اساس واقع گرایی تجویزی ۔ احتیاطی تنها راه کم هزینه برای دولت ها برای دست یابی به منافع، کنار گذاشتن اصول اخلاقی و عمل بر اساس رعایت احتیاط در جانب منافع است. از نظر آنها، پذیرش واقع گرایی به گسترش صلح در میان دولت ها نیز کمک می کند؛ بر خلاف نظریه جنگ عادلانه که به گسترش جنگ ها می انجامد. در این مقاله، استدلال ها به سود واقع گرایی تجویزی ۔ احتیاطی بررسی و نقد شده اند.