مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و حافظه شرح حال در افراد مبتلا به اختلال افسردگی، اضطرابی و بهنجار

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه طرحواره‌های ناسازگار اولیه و حافظه شرح‌حال در افراد مبتلا به اختلال افسردگی، اضطرابی و بهنجار بود. مطالعه کاربردی و از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی و افسردگی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌شناختی منطقه 5 شهر تهران در سال 1399- 1398 بودند؛ بنابراین در این پژوهش با داشتن سه متغیر، 90 نفر به شیوه دردسترس (30 نفر اختلال افسردگی، 30 نفر اختلال اضطرابی و 30 نفر بهنجار شامل 51 زن و 39 مرد) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه حافظه شرح‌حال (AMI) و طرحواره‌های ناسازگار اولیه (YSQ-SF) بود. تحلیل داده‌ها از طریق آزمون تی استیودنت و تحلیل واریانس، در نرم‌افزار SPSS26 انجام شد. نتایج نشان داد تفاوت میانگین هر پنج حوزه طرحواره‌های ناسازگار اولیه در شرکت‌کنندگان افسرده و مضطرب در مقایسه با شرکت‌کنندگان بهنجار در سطح 01/0 معنادار است و آن دو گروه در مقایسه با افراد بهنجار، میانگین نمرات بالاتری در هر پنج حوزه طرحواره‌های ناسازگار اولیه به‌دست آوردند. تفاوت میانگین حافظه رویدادی در دو گروه شرکت‌کنندگان بهنجار و مضطرب در سطح 01/0 معنادار است و افراد بهنجار در مقایسه با شرکت‌کنندگان مضطرب در آن مولفه میانگین نمرات بالاتری کسب کردند.