ارزیابی پنج مدل مختلف روش والیانتزاس در برآورد تبخیر-تعرق گیاه مرجع (مطالعه موردی: استان لرستان)

تبخیر-تعرق گیاه مرجع و تخمین دقیق آن، نقشی اساسی در برنامه ریزی آبیاری، تعیین دور آبیاری و نیز در مطالعات مربوط به مدل سازی بیلان آب هر منطقه ایفا می کند. روش والیانتزاس یکی از جدیدترین روش ها جهت محاسبه تبخیر-تعرق مرجع می باشد که از مزایای آن می توان به کاربرد ساده در واسنجی منطقه ای و کاربردهای هیدرولوژیکی اشاره کرد. در این مطالعه به منظور بررسی میزان دقت پنج مدل مختلف روش والیانتزاس، تبخیر-تعرق مرجع ماهانه طی سال های 1999 تا 2018، در نه ایستگاه هواشناسی استان لرستان (ازنا، الشتر، الیگودرز، بروجرد، پلدختر، خرم آباد، درود، کوهدشت و نورآباد) محاسبه و نتایج حاصله با روش مرجع FAO-56 مقایسه گردید. نتایج نشان داد بر اساس دو آماره RMSE و CRM، مدل والیانتزاس 2 بهترین عملکرد را داشت. آماره R2 برای مدل والیانتزاس 4 در چهار ایستگاه برابر 96/0 بود و بر اساس این آماره، مدل والیانتزاس 4 بهترین عملکرد را در تخمین تبخیر-تعرق مرجع ثبت کرد. به تفکیک ایستگاه نیز، مدل والیانتزاس 4 در پنج ایستگاه و مدل والیانتزاس2 در چهار ایستگاه، دقیق ترین عملکرد را ارایه نمودند و در نتیجه می توان مدل های والیانتزاس 4 و 2 را برای کاربرد در استان لرستان پیشنهاد کرد. هم چنین در چهار ایستگاه مدل والیانتزاس 5، در چهار ایستگاه مدل والیانتزاس 3 و در یک ایستگاه مدل والیانتزاس 1 با ثبت ضعیف ترین عملکرد، نشان دادند که برای استفاده در استان لرستان مناسب نمی باشند. در مجموع علی رغم تخمین کم تر از حد در محاسبه تبخیر-تعرق مرجع، هر پنج مدل روش والیانتزاس نزدیکی قابل قبولی با روش FAO-56 داشتند و می توان نتایج حاصل از این روش را قابل اعتماد دانست.