تدوین مدل سیاست گذاری برای توانمندسازی بیمه شدگان بیمه سلامت ایران

پژوهش حاضر بدنبال طراحی مدل توانمندسازی بیمه شدگان بیمه سلامت است تا بتوانند به سطح قابل قبولی از توانمندی دست پیداکنند. دلیل انتخاب این گروه،جمعیت زیاد و قابل ملاحظه آنان در کشور است زیرا حدود 50%از جمعیت ایران را شامل می شوند. رویکرد روش شناختی این پژوهش کیفی و از نوع نظریه مبنایی، فنون داده یابی مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته است. جهت داده کاوی از روش کدگذاری نظری استفاده شد که دست یابی به مقولات اصلی و فرعی جهت تنظیم مدل نظری مدنظر است. تعداد نمونه 15نفر از متخصصان و خبرگان حوزه بیمه سلامت و توانمندسازی است که به صورت هدفمند انتخاب شده اند. نتایج نشان می دهد که پدیده محوری، توانمندی اجتماع محور بوده واز شرایط علی،زمینه ای، مداخله کننده و راهبردها بدست آمده است. مهم ترین راهبردها حق دسترسی بیمه شدگان به خدمات و فرصت های بیمه ای است. در بحث از شرایط زمینه ای مولفه های مهمی چون: عاملیت، احساس برابری و شمول(ادغام) و ظرفیت سازی مورد تاکید است. همچنین یافته ها نشان می دهد مولفه هایی چون حفظ حقوق بیمه شدگان، منابع توانمندساز و کارآمد و کیفی بودن خدمات بیمه ای به عنوان شرایط علی مورد توجه هستند. بنابر یافته های پژوهش حاضر سه مقوله اصلی آموزش و اطلاع رسانی، مشارکت اجتماعی و حمایت اجتماعی به عنوان شرایط مداخله گر مطرح شده اند. تکمیل کننده زنجیره مدل پارادایمی پژوهش مبتنی بر روش نظریه داده بنیاد پیامدها هستند که توانمندسازی را در چهار بخش عمده توانمندی اجتماعی،فرهنگی،اقتصادی و روانی بیمه شدگان مورد واکاوی قرار گرفته است.