مدل یابی طرحواره های ناسازگار اولیه بر تبعیت درمانی با نقش واسطه ی تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری در بیماران کرونرقلبی

تبعیت درمانی یکی از عوامل مهم روانشناختی در بهبود بیماری های جسمی است که می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی زمینه کاهش بیماری های مختلف را فراهم آورد، با درک این مهم پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط ساختاری طرحواره های ناسازگار اولیه بر تبعیت درمانی با واسطه گری تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری در بیماران کرونر قلبی بستری در بیمارستان انجام شد.

روش تحقیق توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه ی تحقیق شامل تمامی بیماران کرونر قلبی بستری در بیمارستان فاطمه زهرا ساری (مرکز قلب مازندران) بود. با استفاده از روش نمونه گیری لوهلین (2004)، 280 نفر از بیماران بستری در بیمارستان به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه های طرحواره ناسازگار اولیه، تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری و مقیاس تبعیت کلی و اختصاصی استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم افزار آماری SPSS وAmos تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که مسیر غیر مستقیم طرحواره های ناسازگار بر تبعیت درمانی با واسطه تنظیم شناختی هیجانی و تاب آوری معنی دار می باشد.

با توجه به قدرت پیش بینی کنندگی متغیرها می توان از نتایج در مداخلات روانشناختی و آموزش ها در بیماران استفاده نمود.