دیدگاه های دگربودگی در ادبیات داستانی مهاجرت

ادبیات با مضمون مهاجرت با خلق فضایی که در آن دیگری بیشترین مجال جلوه گر شدن را میابد،بعد جدیدی از درک وشناخت را ایجاد میکند.بدین شکل پژوهش تطبیقی حاضرکوششی است بر نمایاندن این امر که چگونه ادبیات در مورد مهاجرت به جای تقلیل دیگری به تفاوتی ساده، سوق دهنده اندیشه به سمت گونه جدیدی از ارتباط است. جهت رسیدن به این هدف،ابتدا در دو رمان فرانسه و فارسی به بررسی فضای اجتماعی و فرهنگی افرادی که قصد مهاجرت دارند پرداخته می شود.سپس به واسطه نظریه پاراتوپی ادبی دومینیک منگنو گفتمان مهاجرت در دو فضای فرهنگی متفاوت بررسی می شود.چگونگی بازنمایی این دیگرانگی و انواع ارتباطی که این نوع از ادبیات بدان ارزش میدهد به نحوی صحه گذاشتن بر توانایی ادبیات در تغییر جوامع به سمت دیدگاهی بشردوستانه است.در این خصوص از نظریات الکساندر ژفن که در کتاب بازسازی دنیا به کارکرد درمانی ادبیات می پردازد بهره مند می شویم.