فهرست مطالب
نشریه قلم
پیاپی 35 (Spring-Summer 2023)
- تاریخ انتشار: 1401/07/09
- تعداد عناوین: 12
-
-
صفحات 7-29
با هدف پی بردن به حقایق کلی تر از آنچه که خود تجربه کرده، آنی ارنو، نویسنده فرانسوی، اقدام به خود زندگینامه نگاری ای می کند که ویژگی فردی بودن از آن سلب شده و بیشتر مضمون اجتماعی یافته است. نگارنده ضمیر "من" استفاده شده که به شخص ارجاع نمی شود را " فرافردی" می خواند، در نتیجه روایتگر تنها به یک فرد، یعنی شخص راوی دلالت نمی کند، بلکه به دیگری نیز باز می گردد.هدف از تحقیق حاضر، بررسی روایت شناسی آثار منتخب این نویسنده بر اساس تیوری ژرار ژونت بوده تا به ارتباط میان روایتگر داستان و زاویه دید در این نوشته ها پی ببریم. بر اساس قایده، هنگامی که روایت خودزندگینامه نامه نگاری باشد، زاویه دید نیز درونی است، که این مطلب در آثار ارنو رعایت نشده و همین امر یکی از ویژگی های سبک وسیاق این نویسنده است.
کلیدواژگان: راوی، نگارنده، زاویه دید، فردی، جمعی -
صفحات 31-48
آثار ژرژ پرک، به ویژه رمانها و قضه های او، آکنده از عناصری هستند که به فرهنگها و تمدنهای مختلف در گذشته و زمان حال اشاره می کنند. داستانهای کوتاه یا طویل او از سویی حاکی از سلیقه و ذوق دایره المعارفی موٴلف است اما از سوی دیگر هوشمندانه در خدمت راهبردهای روایی یا تقیدات صوری و بینامتنی این رمانها و قصه ها قرار می گیرند. بن مایه ها و عناصری که به جهان ایرانی ارجاع می دهند در آثار وی فراوان بوده و از جمله جغرافیا، تاریخ، فرهنگ و تمدن ایرانی را در بر می گیرند. این حضور کثیر به ویژه در "زندگی، طرز مصرف" و "ناپدید شدن"، دو رمان اولیپی(Oulipien) پرک که پر از کنایات، نقل قولهای مستتر و تقیدات صوری هستند، بسیار برجسته است. ما با استخراج این عناصر و بن مایه ها کوشیده ایم آنها را تقسیم بندی کنیم. هدف این مقاله البته تنها بر شمردن آنها نیست، بلکه سعی کرده ایم علل درج و حضور و همچنین نقش انها را به عنوان عناصر روایی، بینامتنی، فرامتنی و توصیفی دریابیم.
کلیدواژگان: جهان ایرانی، ژرژ پرک، زندگی طرز مصرف، اپدید شدن، عناصر روایی، عناصر توصیفی، عناصر فرامتنی -
صفحات 49-66
این پژوهش، نوعی بررسی مفهوم معنویت و ابدیت بر مبنای مطالعات تحلیلی و نمودهای تخیل در آثار معاصر علمی – تخیلی است که با معرفی نظریه عالم مثال و اصالت واقعه معنوی هانری کربن شروع و سپس با توجه به کمیت و کیفیت مطالب به دست آمده به حوزه تحلیل تخیل عرفانی وارد شده، با انتخاب دو نویسنده ایرانی و فرانسوی معاصر علمی – تخیلی نویس نادره استوار و هانری لووان بروک، سرانجام مجموعه داستان محبوس در بن بست زمان و دو اثر سندروم کوپرنیک و عطار را برای تحلیل مناسب یافته است. با مطالعه این آثار، می توان نمونه های جامعی از سبک علمی – تخیلی را بررسی کرد که تصورات علمی و تخیلی در کنار همدیگر قرار می گیرند. هم چنین امکان مقایسه تطبیقی تخیلات عرفانی این دو نویسنده برای ما میسر میشود که در ادامه با ارزیابی هر یک از آن ها رابطه بین سلوک عرفانی و تلاش علمی شان محرز می گردد.
کلیدواژگان: علمی، تخیلی، معنویت، هانری لووان بروک، نادره استوار، آخرت لایتناهی -
صفحات 67-108
هدف این پژوهش بررسی مسیله استاندارد کیفیت آموزشگاه های زبان فرانسه در ایران می باشد. این مقاله، که بر پایه مطالعات میدانی و تجزیه و تحلیل استانداردهای کیفیت کشورفرانسه بنا شده است، در مرحله بعد به طرح و ارایه سیستمی در راستای ارزیابی کیفیت موسسات زبان در ایران می پردازد. یافته های این پژوهش، که توسط دو پرسشنامه توزیع شده میان مدرسان/مسیولین برنامهریزی زبان فرانسه و نیز زبانآموزان زبان فرانسه در آموزشگاه های زبان در ایران جمعآوری شده است، ما را به کمبود یک نظام ارزیابی کیفیت در این موسسات سوق داد. در مواجهه با این فقدان، با در نظر گرفتن نگرش ها ونیازمندی های زبان آموزان و مدرسان/مسیولین برنامه ریزی زبان فرانسه در ایران و پس از مطالعه دقیق سیستم های استاندارد کیفیت مختلف درکشورفرانسه، یک جدول خودارزیابی برای بهبود سیستم ارزیابی کیفیت این آموزشگاه ها در ایران ارایه شد، که شامل شش مولفه زیر می باشد: "آموزش"، "مدرس"، "واحد اداری"، "محل، ایمنی و تجهیزات"، "مدیریت" و "بکارگیری فضای دیجیتال" می باشد.
کلیدواژگان: استاندارد کیفیت، ارزیابی کیفیت، زبان فرانسه، آموزشگاه های زبان، ایران -
صفحات 109-133
مقاله حاضر به بررسی ویژگی ها و وظایف ادبیات کودک و نوجوان می پردازد. در این شاخه از ادبیات کتاب هایی در سطح بین المللی وجود دارند که مخاطبین شان ظاهرا کودکان و نوجوانان هستند ولی به علت محتوای عمیق و فلسفی خود خوانندگان بزرگسال آنها را بهتر درک می کنند مانند شازده کوچولو در ادبیات فرانسه، اثر آنتوان دو سنت اگزوپری، ماهی سیاه کوچولو از صمد بهرنگی و غیره. پژوهش ما در صدد یافتن پاسخی برای این سیوال است: با توجه به عمق محتوا، اثر بهرنگی در رده ادبیات کودک و نوجوان قرار می گیرد یا خیر. با تکیه بر نقطه نظرهای ناتالی پرنس و کریستین شلبورگ، دو نظریه پرداز فرانسوی، به روش تحلیلی، گزیده هایی از داستان را مطالعه و به این نتیجه رسیده ایم که با برخورداری از اغلب ویژگی ها و وظایف ادبیات کودک، ماهی سیاه کوچولو جایگاه ویژه ای در این گروه از ادبیات دارد.
کلیدواژگان: ادبیات کودک و نوجوان، ماهی سیاه کوچولو، صمد بهرنگی، نماد، جانبخشی -
صفحات 135-155
والنسیا پیشترازآنکه یک اتو بیوگرافی باشد، ترجمان خداگونه گی ادبیات و داستان سلطه آن بر نویسنده است. خالق اثر، ماری دگو، تحت تاثیرهمین نیروی مستبد، هویت ادبی خویش را با نامی مردانه گره می زند تا عرصه ای برای فعالیت ادبی بیابد. در مورد آنچه که به زندگی شخصی او برمیگردد، والنسیا، نمایانگر جنبه هایی از شخصیت اوست. زن جوان، پس از تلخکامی درازدواج، به امید یافتن راهی برای تکامل شخصیت خویش، خود را به تمنیات عشقی ممنوع میسپارد، ولی در آن پناهی نمی یابد و در نهایت به زندگی خویش پایان می دهد. حوادث داستان به جریانات زندگی نگارنده اثر بی شباهت نیست و همین موضوع، این سوال را در ذهن برمی انگیزد که آیا او بازتاب شخصیت نویسنده است ؟ واگر چنین باشد، اتخاذ هویت مردانه چگونه توجیه پذیر خواهد بود؟ در حقیقت این امر میتواند بیانگر پیچیدگیهای حضورجنس لطیف دردنیای سرسخت ادبیات باشد. به عبارتی، متن، شرح تیره روزی زن درجامعه سنتی و فرامتن، زمینه ای برای طرد زن از فعالیتهای اجتماعی ست. بدین ترتیب، از نویسنده و شخصیت داستان، درموقعیتی واحد، دوعملکرد سرمیزند. یکی با چشم پوشی از خاستگاه اشرافی خویش، حقوق خود را مطالبه می کند و آن دیگری بی آنکه بتواند سرنوشت خویش را در دست بگیرد، به مرگی خودخواسته تن میدهد. مقاله پیش رو، ضمن مقایسه شخصیت با خالق آن، طرق مختلف مواجهه با موقعیتی یکسان را به تصویر کشیده و می کوشد تا این وجوه تمایز و تشابه را روشن نماید.
کلیدواژگان: تبعیض جنسیتی، نسب اشرافی، نام مردانه، خودکامگی نهادهای ادبی -
صفحات 157-174
انسان همواره با مفهوم زمان به عنوان حقیقتی مخرب در تقابل بوده است. مفهوم مرگ به عنوان ثمره این حقیقت و تهدیدی برای بقای حیات انسانی به عنوان دو روی یک سکه تلقی می گردد.به طوریکه در ذهن انسان گذر زمان یاد آور مرگ است , و بالعکس .ماجراجویی های نو آورانه و خطرناک و تصاویر اضطراب آور به عنوان قالب های اساسی روایت در مجموعه " سفرهای خارق العاده" ژول ورن بشمار می آیند .مجموعه ای که در آن ژول ورن اغلب از تخیل بهره میبرد تا با اضطراب های پنهانش رو به رو شود و با ترس های عمیقش مبارزه کند و بر آن ها چیره شود. بنابراین مطالعه مفهوم زمان نزد ژول ورن و کشف تاثیری که این مفهوم بر تخیل او داشته است خالی از لطف نخواهد بود. این مقاله تلاش میکند تا با متد "ژیلبرت دوران" به اکتشاف تصاویر ترس از گذر زمان نزد ژول ورن بپردازد و متعاقبا ساختار تصاویری که این ترس را در ذهن او نمایان میکند را هویدا کند و در انتها بتواند نحوه تسلط او بر این ترس را تشخیص دهد. غلاوه بر این, واکاوی نقش زمان در نظام تخیلی نویسنده این امکان را به ما خواهد داد که به عمق تفکرات تحول گرایانه نویسنده که مبتنی بر آرمان گرایی است, پی ببریم.
کلیدواژگان: زمان، رژیم روزانه، نماد، ژول ورن، ژیلبرت دووران -
صفحات 175-190
آیندهی آخرالزمانیتری را برایم تعریف کن! بحران روایتهای فاجعهگرا در ادبیات زیستمحیطی گفتمانهای ادبی آخرالزمانی وخامت وضعیت کنونی را نادیده میگیرند. این گفتمانها اغلب با بایستههای نظام سرمایهداری همچون مدرنیزهکردن مسایل زیستمحیطی و گسترش بازار آزاد همسویی دارند. آنها رویکردهای جبرگرایانهای را تایید میکنند که تنها بر کنشهای فردی تاکید دارند و نه بر ضرورت تحول در نظامهای حکمرانی. از همین رو، روایتهای فاجعهگرا مسایلی را که ذاتا سیاسیاند، غیرسیاسی و عادیسازی میکنند و با رهاکردن مسببان واقعی به جستجوی دلایل موهومی همچون مصرفگرایی تودهها، مادیگرایی و سبکهای زندگی میروند. در پژوهش حاضر تلاش خواهیم کرد تا ثابت کنیم که هر نوع خودآگاهی ادبی زیستمحیطی الزاما از رهگذر نوعی پارادایم جدید روایی ممکن خواهد بود. پارادایمی که بتواند روایتهایی تولید کند که عمیقا کنشگرانه و ضدفاجعهگرا باشند و متنهای ادبی زیستمحیطی را از گیرافتادن در چنبرهی قیلوقالهای نیهیلیستی و فلجکنندهی آخرالزمانی بر حذر بدارند.
کلیدواژگان: گفتمان های آخرالزمانی، روایت ادبی مدافع زیست محیط، ادبیات زیست محیطی، زمین -
صفحات 191-218
بازخورد اصلاحی، نوعی ابزار مدیریت کلاس درس می باشد، که به ارایه اطلاعات از جانب معلم به زبان اموزان پس از تجزیه و تحلیل چگونگی پیشرفت فعالیت انان (Senécal، 2016) می پردازد.هدف از مطالعه حاضر بررسی جایگاه بازخورد اصلاحی مدرسان در کلاس های فرانسه در ایران است. این مطالعه به روش کیفی و از طریق مشاهدات و انجام مداخلات اصلاحی از 5 مدرس فرانسه در 9 کلاس مکالمه آنلاین در سطوح مختلف ازA2 تا B2 انجام گرفت که به شناسایی انواع جملات اصلاحی و تکنیک های بازخورد اصلاحی استفاده شده توسط مدرس پرداخته است. بر اساس نتایج به دست آمده، از بین تکنیک های موجود پایه، «بازگویی» متداول ترین نوع بازخورد اصلاحی در دو سطح B1 و B2 بود در صورتیکه این نوع بازخورد در سطح A2 نادرترین بازخورد بود. همچنین، تکنیک «مستقیم یا بازخورد اصلاحی صریح» در سطح A2 بیشتر از بقیه انواع بازخوردها تکرار می شد. به علاوه بازخورد «هدایتگری» یا بازخورد فرازبانی و تشویق فراگیران به اصلاح جمله خود در هر سه سطح به یک اندازه مشاهده شد. نتایج به دست آمده بیانگر این بود که در سطوح مختلف زبانی استفاده از تکنیک های بازخوردی مناسب با آن سطح از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد و لازم است که از جانب کادر آموزشی مورد توجه قرارگیرند.
کلیدواژگان: بازخورد اصلاحی، آموزش زبان فرانسه، تکنیک های بازخورد، تدریس زبان فرانسه، سطوح زبانی، اصلاح -
صفحات 219-240
هدف از پژوهش حاضر بررسی و واکاوی تاثیر چگونگی رابطه بین زبان و فرهنگ در فرایند ترجمه است: به منظور تحقق هدف پژوهش تلاش میشود تا نشان دهیم چگونه و بهواسطه کدام راهبردها و فرایندها تفاوتهای زبانی و فرهنگی در ترجمه نمود پیدا میکنند. برای پاسخ دادن به پرسش پژوهش، با استفاده از رویکرد زبانشناختی وینه و داربلنه و رویکرد فرهنگی ونوتی به مطالعه و بررسی ترجمه مهمان مامان میپردازیم. مطالعه و بررسی ترجمه مذکور از سویی بیانگر این است که ماری بل باهیا با حفظ و گنجاندن ارجاعات فرهنگی متن مبدا در ترجمه تلاش کرده است تا رنگ و بوی غیربومی داستان مرادی کرمانی را به متن مقصد منتقل کند. از سویی دیگر دریافتیم که مترجم با تطبیق متن مقصد با نشانهها و ارجاعات فرهنگی خوانندگان فرهنگ مقصد سعی کرده است تا نامانوس بودن و بیگانگی دنیای فرهنگی متن مبدا را برای خوانندگان فرانسوی زبان به حداقل برساند .
کلیدواژگان: بومی سازی (غرابت زدایی)، بیگانه سازی (آشنایی زدایی)، ترجمه فرانسه- فارسی، جنبه های فرهنگی، مهمان مامان، وینه و داربلنه -
صفحات 241-267
ادبیات با مضمون مهاجرت با خلق فضایی که در آن دیگری بیشترین مجال جلوه گر شدن را میابد،بعد جدیدی از درک وشناخت را ایجاد میکند.بدین شکل پژوهش تطبیقی حاضرکوششی است بر نمایاندن این امر که چگونه ادبیات در مورد مهاجرت به جای تقلیل دیگری به تفاوتی ساده، سوق دهنده اندیشه به سمت گونه جدیدی از ارتباط است. جهت رسیدن به این هدف،ابتدا در دو رمان فرانسه و فارسی به بررسی فضای اجتماعی و فرهنگی افرادی که قصد مهاجرت دارند پرداخته می شود.سپس به واسطه نظریه پاراتوپی ادبی دومینیک منگنو گفتمان مهاجرت در دو فضای فرهنگی متفاوت بررسی می شود.چگونگی بازنمایی این دیگرانگی و انواع ارتباطی که این نوع از ادبیات بدان ارزش میدهد به نحوی صحه گذاشتن بر توانایی ادبیات در تغییر جوامع به سمت دیدگاهی بشردوستانه است.در این خصوص از نظریات الکساندر ژفن که در کتاب بازسازی دنیا به کارکرد درمانی ادبیات می پردازد بهره مند می شویم.
کلیدواژگان: ادبیات در مورد مهاجرت، دگربودگی، گفتمان، مهاجرت غیرقانونی. نگاهی تطبیقی -
صفحات 269-301
علی رغم آشفته بازار صداها و اشکال گوناگون در لایههای زبانی مختلف، هژمونی به طور نامریی همهی نوشتهها و گفتهها را در گفتمان اجتماعی هر عصری، به هم وصل میکند. بدین سان متن ابتدا فقط از ورای هژمونی مربوط به هر عصر و سپس از طریق الگورز مربوط به قرنها قبل، یا به عبارتی خاطره بازمانده از متون از قبل خوانده شده، قابل فهم است. درک شعر نیز از همین منظر انجام شدنی است. در حقیقت هر مجموعهی شعری رمز مخصوص خود را برای فهم دارد، امری که از سویی به تجربهی زیستی شاعر و رابطهاش با جهان هستی برمیگردد، این رابطه که مخصوص هر اثری است ممکن است در سایهی سنگین هژمونی نادیده گرفته شود؛ از سویی دیگر شعر تحت تاثیر جامعه در یک گفتمان اجتماعی، زیر سلطهی هژمونی قرار میگیرد. بر همین اساس، در تحقیق حاضر سعی بر آن داریم که مفهوم گفتمان اجتماعی مارک آنژنو را دریبایم و در پانزده مجموعهی شعری سیاوش کسرایی پیاده کنیم تا شعرهای کسرایی را که به طور تنگاتنگی با جامعهی عصر خود درارتباط است، قابل فهمتر سازیم. همچنین نباید دل مشغولی شاعر و درک شاعرانهی مخصوص او از دنیا و جامعه را فراموش کنیم.
کلیدواژگان: گفتمان اجتماعی، هژمونی، مارک آنژنو، سیاوش کسرایی، شعر
-
Pages 7-29
Dans l'objectif de découvrir des réalités plus générales que celles qu'elle a vécues, Annie Ernaux entreprend une forme d'écriture de soi qui perd son caractère individuel et devient plutôt social. Ainsi, elle utilise un "je" énonciateur impersonnel qu'elle nommera "transpersonnel" ce qui signifie que l'instance narratrice ne renvoie pas à une seule personne, à savoir la narratrice, mais à Autrui. Dans cet article, nous avons examiné le "je" ernausien et l'instance focalisatrice sous la lumière des théories narratologiques proposées par Genette, dans certaines œuvres d'Annie Ernaux: Les Armoires vides, La Place, La femme, Les Années et L'Événement, afin de découvrir les enjeux énonciatifs et de discerner la relation qui existe entre les deux instances narratrice et focale. Cette tendance de la narratrice à se pluraliser aurait certes des effets sur le champ de perception dans le récit. Dans les œuvres de notre corpus qui sont pour la plupart des autobiographies focalisées sur la société (à part Les Armoires vides qui est une œuvre autobiofictive), on s'attendait à une focalisation interne, mais nous avons vu que la narratrice a su habilement changer son foyer de perception, ce qui a augmenté et valorisé le caractère collectif de ses récits.
Keywords: La narratrice, l'auteure, la focalisation, individuel, collectif -
Pages 31-48
Les œuvres de Georges Perec, notamment ses romans et récits, sont jalonnées des éléments qui renvoient aux cultures et civilisations différentes, celles du passé et du présent. Les fictions perecquiennes, courtes ou longues, dénotent du goût encyclopédique de l’auteur, mais aussi servent intelligemment ses stratégies narratives ou ses contraintes formelles métatextuels et intertextuelles. Les motifs ou éléments se reportant au Monde iranien, nombreux dans les œuvres de fiction de Perec, évoquent la géographie, l’histoire, la culture et la civilisation de ce monde. Cette présence pléthorique caractérise en particulier La Vie mode d’emploi et La Disparition, deux romans fortement oulipiens, surchargés d’allusions, de citations et de contraintes insérées. Nous avons identifié la plupart de ces éléments, et cherché à les classifier. L’objectif de cet article n’est pas de les énumérer uniquement, mais de chercher à comprendre également les raisons de leur présence et en particulier leur rôle en tant qu’éléments narratifs, intertextuels et descriptifs et métatextuels.
Keywords: Monde Iranien, Georges Perec, La Vie mode d’Emploi, la Disparition, éléments narratifs, éléments descriptifs, éléments métatextuels -
Pages 49-66
La notion de spiritualité est complexe. En cette période contemporaine, nous l’entendrons en deux sens. Tout d’abord, elle est une notion générique qui délimite le champ des réflexions et des pratiques qui se rapportent au domaine du spirituel. Ainsi, le spirituel relève de l’au-delà, d’une forme de transcendance par rapport aux sens ou à la raison. A travers cette étude, selon les idées philosophiques d’Henri Corbin (Mundus Imaginalis, Faits spirituaels), d’abord nous allons voir quelle est l’origine du genre science-fiction pour aborder la spiritualité ? Ensuite, on va considérer comment l’aspect spirituel a été reflété à travers ces œuvres? Comment on définit l’imaginaire mystique chez les deux écrivains et d’évaluer chez chacun d’eux le rapport qu’entretiennent la quête spirituelle et la science. En lisant ces deux auteurs, l’une iranienne et l’autre français, Nadereh Ostovar et Henri Lœvenbruck nous pouvons voir des exemples où l’idée de la science et de la mystique se rejoignt.
Keywords: Science-fiction, La spiritualité, Henri L&oelig, venbruck, Nadereh Ostovar, l&rsquo, au-delà, infini -
Pages 67-108
Cet article présente un état des lieux de la question de label qualité en contexte institutionnel iranien. Se basant sur une enquête de terrain, ainsi qu’une analyse des labels qualité français, cette recherche tente ensuite de proposer un système d’évaluation des instituts de langues en Iran. Les données, recueillies par deux questionnaires distribués auprès des enseignants et des responsables de programmes de français, ainsi que des apprenants de FLE dans divers instituts de langues, ont révélé une quasi-absence de systèmes d'évaluation de qualité dans ces instituts. Face à ce manque de système d’évaluation, et compte tenu des perceptions et des besoins des apprenants, nous avons proposé, d’après une étude minutieuse de divers labels qualité en France, une grille d’auto-évaluation destinée aux instituts de langues en Iran pour améliorer les systèmes d'évaluation de leur qualité par les six facteurs suivants : Formation, Enseignants, Accueil, Locaux, sécurité et équipements, Gestion, et Transition Numérique.
Keywords: Label qualité, valuation de qualité, FLE, Instituts de langues, Iran -
Pages 109-133
Le présent article se penche sur les caractéristiques et les fonctions de la littérature de jeunesse. A l’échelle internationale, dans cette littérature, il y a des livres qui contiennent des couches profondes et philosophiques destinés apparemment aux enfants et aux adolescents, mais ils visent, en fait, les adultes qui les saisissent mieux comme Le Petit Prince d’Antoine de Saint Exupéry, Le Petit Poisson Noir de Samad Behringhi, etc. L’ambition de cette recherche est de trouver une réponse convaincante à cette question : Vu son contenu profond, Le Petit Poisson Noir peut-il être placé dans la littérature de jeunesse ou non ? En nous appuyant sur les points de vue de deux théoriciens français, Nathalie Prince et Christian Chelebourg, et après avoir fait une étude analytique de quelques extraits du livre, nous prouvons dire que cet ouvrage, doté desdites caractéristiques et fonctions, tient une place primordiale dans ce genre de littérature.
Keywords: «Littérature de jeunesse», «Le Petit Poisson Noir», «Samad Behringhi», «Symbole», «Personnification» -
Pages 135-155
Plus qu'un texte dramatique, Ninon au couvent est la traduction de la dictature qui règne sur le paratexte des lettres. La créatrice de l'œuvre, Marie d'Agoult, forcée par l'autorité littéraire, associe son identité littéraire à un nom masculin. L'héroïne du roman, cependant, dans sa féminité, représente un autre aspect de la personnalité de l’auteure. Ninon, après un échec amoureux, se rend au couvent pour se consacrer à une vie solitaire et se débarrasser des plaisirs du monde. Mais le monde s'éclaire de nouveau dans ses yeux et elle retourne à la vie mondaine. Ninon est libérée du monastère, mais l'auteure reste fidèle au rite de la littérature. Le texte décrit les malheurs d'une abbesse ; et le paratexte, l'hésitation de la Comtesse-auteure entre la liberté sociale et le sacrifice de la vie littéraire. De la part de l'héroïne et de son créatrice, on voit deux comportements, dans la même situation. L'une renonce à son prestige social, s'abandonne à la dictature de lettres et l'autre s'accroche à la société. Ninon et les difficultés de la vie religieuse est une allusion aux complexités de la présence du sexe doux dans le monde littéraire, ce qui l'amène à confirmer implicitement sa fausse identité comme étant en quelque sorte neutre. Cet article traite de la corrélation entre l'héroïne et sa créatrice et leurs deux types de rencontres. Il suit également le processus de lecture en s'appuyant sur l'esthétique de la réception.
Keywords: divinité, litté, raire, genre, titre, androgyne, Identité, masculine -
Pages 157-174
L'homme a toujours été confronté au concept du temps au sens d'une vérité destructrice ; le concept de la mort, comme résultat de cette vérité et comme menace pour la permanence de la vie humaine, et celui du temps, sont toujours vus comme les deux côtés d'une même pièce, de sorte que dans la conscience humaine, le passage du temps rappelle la mort et vice versa. Les péripéties innovantes et dangereuses accompagnées d'images angoissantes composent les piliers de la structure principale du récit des Voyages extraordinaires de Jules Verne. Il y a utilisé l’imagination afin d’affronter ses angoisses cachées et de lutter contre ses peurs profondes et de les maîtriser. Cet article a pour but d'étudier la notion du temps chez Jules Verne, et de découvrir, par le biais de la méthodologie de Gilbert Durand l'effet que ce concept a eu sur son imagination. La découverte de la fonction du temps dans la structure imaginaire de l’écrivain nous ménera à découvrir sa pensée progressiste dominée par l’obssession de l’idéal.
Keywords: Temps, ré, gime diurne, symboles, Jules Verne, Gilbert Durand -
Pages 175-190
« Raconte-moi un futur plus apocalyptique ! »:La crise des narrations catastrophiques dans la littérature écologiqueLes discours littéraires apocalyptiques ignorent la violence de la situation actuelle. Ils sont souvent conformes aux idéologies du capitalisme telles que la modernisation écologique et l'économie libérale. Ils alimentent des approches déterministes mettant l'accent sur l'adaptation des individus et non sur la modification des systèmes. De même, les narrations catastrophiques dépolitisent des questions qui sont, par essence, politiques. Ils s'abstiennent d'identifier le véritable responsable pour évoquer des pistes ambigües et non identifiables comme le consumérisme, le matérialisme, les modes de vie, etc. Dans présent article nous essayons de démontrer qu’une vraie prise de conscience littéraire de l'urgence écologique passe nécessairement par un nouveau paradigme narratif : une narration éco-résistante et anti-catastrophiste qui encourage les textes environnementaux à ne pas suivre l’alarmisme nihiliste et paralysant.Mots clés: discours apocalyptiques, narration éco-résistante, littérature écologique, Planète.
Keywords: discours, apocalyptiques, Narration, co-ré, sistante, litté, rature, cologique, Planè, TE -
Pages 191-218
La rétroaction corrective, outil de gestion de classe, consiste à l’information transmise de l’enseignant à l’apprenant après avoir analysé comment il a progressé lors de la réalisation d’une tâche (Senécal, 2016). Elle est un levier contribuant à l’acquisition des savoirs, au cœur des pratiques des enseignants. L’objectif de cette étude est ainsi de vérifier la place de la rétroaction corrective pratiquée par les enseignants dans les cours de FLE, au sein de 9 cours en ligne, et à travers les énoncés correctifs, ont été relevées différentes techniques de rétroactions appliquées dans les cours de production orale de niveaux A2, B1, B2, par l’enseignant Les résultats obtenus de cette recherche prouvent que l’utilisation des techniques de rétroactions adéquates à différents niveaux de langue est d’une grande importance et qu’elles doivent être prises en considération par les enseignants et les acteurs de l’éducation.
Keywords: rétroaction corrective, technique de rétroaction, enseignement de FLE, niveaux langagiers de CECRL, correction -
Pages 219-240
À partir de notre corpus choisi, Les invités de maman, nous essaierons de montrer comment et par quels procédés et stratégies les différences linguistiques et culturelles sont intervenues dans la pratique de la traduction par la traductrice. Pour répondre à cette question, nous allons confronter la traduction de ce best-seller iranien, en deux langues : nous nous servirons d’une méthode d’analyse qui s’inspire de l’approche de Vinay et Darbelnet ; vu l’insuffisance de cette approche purement linguistique, nous allons donc nous intéresser à l’approche culturelle de Venuti qui représente une méthode pouvant permettre de comprendre et d’interpréter les interactions entre langue et culture dans la traduction. L’analyse des résultats de la comparaison du document cible et du document source montre que la traductrice, d’une part, a essayé d’intégrer l’exotisme dans le texte produit en incorporant les références culturelles présentes dans le texte de départ au texte produit ; d’autre part, ayant recours à la stratégie de la normalisation, elle a tenté de réduire la distance de l’altérité du texte d’arrivée en l’adaptant à l’univers culturel de nouveaux destinataires, les lecteurs français : la traduction de Maribel Bahia se fonctionne donc comme le support de l’œuvre de Moradi Kermani qui trouve désormais une nouvelle identité chez le lectorat français.
Keywords: Aspects culturels, exotisme, Les invités de maman, naturalisation, traduction persan-français, Vinay et Darbelnet -
Pages 241-267
La littérature sur la migration, l'espace où l'autrui trouve son expression et sa signification les plus élaborées, en faisant prendre en compte de l'altérité, fait naître une nouvelle dimension de la conscience. Vu ce principe, ce travail cherche à montrer comment le récit sur la migration, au lieu de ravaler l'altérité à une simple différence, il fait penser une nouvelle espèce de relation. Pour y arriver, à travers une étude comparée dans le domaine de la littérature française et persane, tout en nous attardant sur la migration clandestine comme une problématique, à travers le concept de la paratopie forgé par Maingueneau nous essayons d’analyser la situation socio-culturelle dans laquelle se trouve le sujet migrant et de vérifier à quel discours ont été soumises les mises en fiction de cette question dans deux contextes culturels différents. Et grâce au concept de littérature de care appliqué sur la littérature française par Gefen nous allons montrer comment la littérature serait un moyen privilégié de former, voire de transformer les sociétés.
Keywords: altérité, Discours. Littérature sur la migration, Migration illégale, regard comparé -
Pages 269-301
Dans un discours social à une époque donnée, malgré le brouhaha des formes et des voix de tous les secteurs langagiers, nous constatons une hégémonie qui relie imperceptiblement tout ce qui s’écrit et se dit. De ce fait, un texte n’est compréhensible et acceptable que d’abord par le biais de l’hégémonie propre à chaque époque et ensuite par le biais de l’allégorèse remontant aux siècles précédents, c’est-à-dire, le souvenir des textes et des œuvres déjà lus. La perception du discours poétique suit le même chemin. En fait, chaque recueil poétique contient son propre code pour le comprendre, cela provient d’un côté de l’expérience vécue du poète et sa relation avec le monde, une spécificité qui risque de ne pas être constatée sous l’ombre de l’hégémonie ; de l’autre côté, cela résulte de l’influence de la société dans un discours social, imprégné par l’hégémonie. Dans le présent travail, nous essayons d’examiner les 15 recueils poétiques de Siavash Kasrai afin de rendre plus intelligible ses poèmes qui sont étroitement liés au contexte social de son époque au prisme du discours social de Marc Angenot. Il importe également de tenir compte de l’obsession du poète et de sa réception poétique spécifique de la société et du monde.
Keywords: Mots clés : discours social, l’hégémonie, Marc Angenot, Siavash Kasrai, poèmes