تحلیل کلیشه های گفتمان استعماری در رمان لیلا، دختر جوان الجزایر، اثر جمیله دبش، در پرتو آراء آلبرت ممی

الجزایر از سال 1830 تا 1862، یعنی به مدت 32 سال، تحت استعمار فرانسه قرار گرفت. در این دوره، قدرت استعماری به منظور پیشبرد اهداف خویش، به برقراری ساختارهای حکومتی و آموزشی در این کشور پرداخت. این واقعه نه تنها پیامدهای گسترده سیاسی و اجتماعی در پی داشت، بلکه فرهنگ و بالاخص تولیدات ادبی الجزایر را به شدت تحت تاثیر قرار داد. بدین ترتیب، ما در الجزایر شاهد شکل گیری یک ادبیات ملی فرانسوی زبان هستیم، که از اهمیت بالا و جایگاه خاصی برخوردار بوده، و گوناگونی مضامین و تنوع دیدگاه های مطرح در آن قابل توجه است. هدف از مقاله حاضر جستجوی نشانه های گفتمان استعماری در رمان لیلا، دختر جوان الجزایر، نخستین اثر جمیله دبش است. به نظر میرسد، نه تنها زبان بلکه جهان بینی و نگرش این نویسنده الجزایری به کشور و ملت خود نیز متاثر از جریان و ایدیولوژی استعمار است. در این مطالعه از روش تحلیلی- توصیفی بر مبنای داده های کتابخانه ای استفاده شده است. همچنین از نظریات آلبرت ممی در خصوص نقش و جایگاه گروه های غالب و مغلوب در سرزمین های مستعمره، به نحوی که در رساله سیمای استعمرزده، سیمای استعمارگر توضیح و تشریح داده شده ، به عنوان چارچوب نظری بهره گرفته شده است.