واکاوی قرائت های نظریه امر بین الامرین در نگاه متکلمین شیعه

نظریه امر بین الامرین که نخستین بار از سوی ایمه معصومین (علیهم السلام) مطرح شد، هر دو نظریه جبر و تفویض را باطل و حقیقتی میان آن دو را اثبات می کند.  قرایت هایی که از سوی متکلمین شیعی ارایه شده از قبیل، قدرت بخشی خداوند به انسان ها و بیان اوامر و نواهی؛ فعل انسان مشروط به اذن الهی و شرایط دیگر؛ شراکت انسان و خداوند در افعال انسانی؛ هدایت و توفیق الهی؛ اعطای قدرت از خداوند و اراده از انسان؛ اختیار امکانی؛ مجبور در غیر افعال تکلیفیه و مختار در امور تکلیفیه؛ مالکیت انسان در طول مالکیت خداوند، می باشد. قرایت های نامبرده در توضیح امر بین الامرین خواسته یا ناخواسته یا به کسب و یا جبر و یا به تفویض گرایش پیدا کرده اند و برخی هم از محل بحث خارج شده اند.از بین قرایت های ارایه شده از سوی متکلمین قرایت شیخ مفید (مالکیت انسان در طول مالکیت خداوند)، قرایت صحیح و روشنی می باشند و علامه طباطبایی قرایت شیخ مفید را به شکل صحیح تفسیر می کند و اراده انسان، جزء اخیر علت تامه می داند.