فراداستان؛ روایت انسان پسامدرن بازخوانی و تحلیل رمان نوجوان

آگاهی به ویژگی برساختگی زبان، تمرکز بشر بر ماهیت علوم و معرفت‏های بشری و نقد و واکاوی آن ها در قالب Meta Post, Anti، فروریزی فراروایت‏ها و فراروی از الگوها و قواعد تثبیت‏شده، بسترساز شکل‏گیری فراداستان، به‏مثابه روایت هستی‏شناختی انسان پسامدرن، شد؛ داستانی در پیکره ادبیات/ رمان پسامدرن که با شگردها و سازکارهای مختلف، سیمای نویسنده و عمل نوشتن و روایتگری را آشکار و برجسته می‏کند. جستار حاضر با توجه به همسانی و سنخیت ماهیت فراداستان (شالوده ‏شکنی، بازی، تعلیق، عدم قطعیت و ثبات) با زیست نوجوان که فی‏نفسه در موقعیت آستانه‏ای است و بیشتر و دقیق‏تر از هر دوره سنی، ویژگی‏های نام‏برده را تجربه و زندگی می‏کند، به واکاوی و تحلیل سه رمان نوجوان، امپراتور کلمات از احمد اکبرپور، وقتی مژی گم‏ شد از حمیدرضا شاه‏آبادی و ادسون آرانتس و دو ناسیمنتو و خرگوش هیمالیایی‏اش از جمشید خانیان می‏پردازد. سه رمان نوجوان در دو سطح چارچوب‏شکنی فراداستانی در سطح نویسنده و جهان داستان بازخوانی و تحلیل شد. پژوهش حاضر با تکیه بر آشکارسازی شگردهای نوشتن داستان، مشارکت نویسنده راوی کاراکتر مخاطب، الگوی روایت روایت، گفت وگوی سه‏ سویه، فراداستان تاریخ‏نگارانه و بینامتنیت نشان می‏دهد که چگونه مولفه ‏های نام‏برده داستان را در بستری از بی‏اطمینانی مداوم، تعلیق و دگرگونی پیش ‏می‏برند و پایان‏بندی ‏هایی همچون بازنویسی کامل داستان، عقب‏ نشینی نویسنده از موضع فکری خود و اعتراف نویسنده به عجز و ناتوانی خویش را سبب‏ می‏شوند.