بررسی سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به روماتیسم پالیندرومیک و ارتباط آن با مشخصه های بالینی بیماری

با توجه به اهمیت بالینی و شیوع قابل توجه روماتیسم پالیندرومیک و نظر به اینکه تاکنون مطالعه ای در زمینه سطح سرمی ویتامین D در مبتلایان به روماتیسم پالیندرومیک انجام نشده است، از اینرو مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سطح سرمی ویتامین D در بیماران روماتیسم پالیندرومیک و ارتباط آن با مشخصه های بالینی طراحی گردید.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه، 39 بیمار بالای 16 سال و با تشخیص روماتیسم پالیندرومیک و 81 فرد سالم بدون سابقه ابتلا به بیماریهای التهابی روماتیسمی بعنوان گروه کنترل از کلینیک سرپایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز طی سال 1399-1400 انتخاب شدند. وضعیت بالینی بیماران توسط روماتولوژیست بررسی گردید و فرکانس حملات، طول مدت حملات، تعداد مفاصل درگیر و طول مدت علایم ثبت شد. سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D3 با استفاده از کیت اندازه گیری شد.

میانگین سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D3 در بیماران 9/11±9/25 و در افراد سالم 8/13±8/25 نانوگرم بر میلی لیتر بود (994/0=P). ارتباط معنی داری بین کمبود ویتامین D و روماتیسم پالیندرومیک مشاهده نشد (391/0=P ,63/1-29/0:95%CI ,39/0=OR). همبستگی معنی داری بین سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D3 و مشخصه های بالینی بیماری شامل فرکانس حملات، طول مدت حملات، تعداد مفاصل درگیر و طول مدت علایم مشاهده نشد (05/0>p).

ارتباط معنی داری بین کمبود ویتامین D و ابتلا به روماتیسم پالیندرومیک و نیز بین سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D3 و مشخصه های بالینی مشاهده نشد. پیشنهاد میشود مطالعات بیشتری با حجم نمونه بالاتر انجام شود تا نتیجه گیری دقیقی درخصوص رویکرد پیشگیرانه و درمانی در زمینه ارتباط ویتامین D و وضعیت بالینی در بیماران روماتیسم پالیندرومیک اتخاذ گردد.