اثر تمرینات مقاومتی همراه با تحریک الکتریکی عضله بر آتروگین-1 و MuRF1 در ورزشکاران مرد نخبه پس از جراحی رباط صلیبی قدامی

مقدمه و اهداف :

سازوکارهای سلولی که می‌تواند بعد از بازسازی جراحی رباط صلیبی قدامی از آتروفی عضلانی جلوگیری کند، به‌خوبی روشن نشده ‌است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرینات مقاومتی همراه با تحریک الکتریکی عضله بر سطوح سرمی آتروگین-1 و MuRF1 در ورزشکاران نخبه پس از جراحی رباط صلیبی قدامی بود.

مواد و روش‌ها:

 از بین ورزشکاران نخبه شهرستان بجنورد، 20 شرکت‌کننده به‌طور داوطلبانه در این تحقیق حاضر شدند و به‌طور تصادفی به 2 گروه شامل 1. گروه تمرین مقاومتی/تحریک الکتریکی، 2. گروه تمرین مقاومتی (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. آزمودنی‌های هر 2 گروه حرکات تمرین مقاومتی را 12 هفته در 2 تا 4 ست با شدت 30 تا 70 درصد ،10 تکرار بیشینه (حرکات جلو ران دستگاه، اسکات و پشت ران دستگاه) انجام دادند. آزمودنی‌های گروه تمرین مقاومتی/تحریک الکتریکی حرکات ورزشی را همراه با تحریک الکتریکی با 35 تا 70 هرتز انجام دادند. نمونه‌های خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی از همه آزمودنی‌ها جمع‌آوری شد و برای اندازه‌گیری سطوح آتروگین‌-1 و MuRF1 استفاده شد. از آزمون آماری کوواریانس برای مقایسه بین‌گروهی و از آزمون تی‌زوجی برای مقایسه پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد.

یافته‌ها:

 یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد 12 هفته تمرین مقاومتی/تحریک الکتریکی عضله موجب کاهش معنادار سطوح سرمی آتروگین و MuRF1 در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون می‌شود (به‌ترتیب: 0/013=P، 0/008=P). با وجوداین، در گروه تمرین مقاومتی تغییرات سطوح آتروگین-1 و MuRF1 در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون معنادار نبود (0/05<P). همچنین مقایسه بین‌گروهی نشان داد در سطوح آتروگین‌-1 بین 2 گروه تمرین مقاومتی/تحریک الکتریکی و تمرین مقاومتی تفاوت معنا‌داری وجود دارد (0/047=P)، اما تفاوت معنا‌داری بین 2 گروه در غلظت سرمی MuRF1 وجود نداشت (0/05<P).

نتیجه‌گیری:

 می‌توان گفت تمرین مقاومتی با تحریک الکتریکی با کاهش غلظت پروتیین‌های اصلی مرتبط با آتروفی عضلانی از قبیل آتروگین-1 و MuRF1 همراه است که می‌تواند در مقایسه با تمرین مقاومتی موثرتر باشد.