سنت سفالگری دوره هخامنشی در شمال شرق آناتولی (مطالعه موردی سفال های منقوش هخامنشی موزه شهر کارس، ترکیه)

سفالهای دوره هخامنشی در منطقه آناتولی شرقی از لحاظ فرم و تکنیک، تفاوت بسیاری از سفالهای دوره ما قبل خود، یعنی اورارتوها دارند. هم زمان با بر افتادن حکومت اورارتوها و روی کار آمدن هخامنشیان و گسترش سرزمین های زیر سلطه آنان، فرهنگ جدیدی در سنت سفالگری به وجود آمده است. درواقع، به جای سفال های تک رنگ براق با آستر قرمزرنگ اورارتویی را، سفال هایی با آستر کرم رنگ ضخیم به صورت تک رنگ و چندرنگ با فرم های متفاوت گرفته است. از نظر تاریخی، تاثیرات فرهنگ اورارتو هنوز در مرحله اولیه عصر آهن 3 که مصادف با دوره حکومت ماد بوده، همچنان ادامه دارد. درواقع، این مرحله در فاصله زمانی حکومت اورارتوییان و عصر آهن 3 با تمامی ویژگی های سنت سفالگری آن قرار دارد. درواقع، در مرحله پس از اورارتو/ماد هنوز تولید سفال هایی با تاثیر سنت سفالگری اورارتویی با خمیر قرمزرنگ ادامه دارد. در حالی که در برخی اشکال هنوز پیوستگی را مشاهده می کنیم، در دوره هخامنشی، ساخت نمونه های اولیه ظروف فلزی دو دسته به عنوان یک نوآوری ظاهر می شود. در مراکزی که در نتیجه کاوش های باستان شناسی بقایای معماری از آن ها یافت نشده، به دست آمدن داده های سفالی از این مکان ها و نتیجه به دست آمده از تجزیه و تحلیل این داده ها، انجام این پژوهش را ممکن کرده است. در پژوهش حاضر، ابتدا به سفال های دوره هخامنشی که در منطقه شمال شرق آناتولی از کاوش ها و بررسی های باستان شناسی یافت شده است، اشاره می شود. در این - مطالعه، با توجه به نتایج حفاری ها و بررسی های باستان شناسی انجام شده در منطقه شمال شرقی منطقه آناتولی، ارزیابی کلی از سفال های منقوش نگهداری شده در موزه شهر کارس کشور ترکیه انجام خواهد گرفت.