راهبردهای نوشتار خودنگاری تخیلی در دبلیو یا خاطرات کودکی اثر ژرژ پرک و دورا برودر اثر پاتریک مودیانو

از زمان ژان ژاک روسو، بسیاری از نویسندگان فرانسوی رویدادهای زندگی فردی خود را شرح داده‌اند و در قالب زندگینامه بازنویسی کرده‌اند. درواقع در نوشتار اتوبیوگرافی، نویسنده قصد دارد با مرور خاطرات گذشته‌ی خود حقیقت خود را در آن اثر بازسازی کند. در قرن بیستم، ادبیات شاهد نوع ادبی بیوگرافی تغییر یافته‌ای به نام خود‌نگاری‌تخیلی می‌شود. علی رغم نهادینه سازی نوع ادبی خودنگاری‌تخیلی از سال 2003 تا به امروز، اما باز هم معنای آن بحث برانگیز است. خودنگاری تخیلی ژانری است که اغلب در رسانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد اما تعریف ثابتی ندارد و از تعاریف مختلفی برخوردار است. نویسنده از این ژانر استفاده می‌کند تا به موجب آن واقعیت‌ها را برانگیزد. نویسندگان معاصر مانند پاتریک مودیانو و ژرژ پرک هر کدام به شیوه خود به این ژانر ادبی نزدیک میشوند. پاتریک مودیانو از زمان، خاطرات و گذشته به عنوان موضوع تمامی رمان‌های بزرگ یاد می‌کند و این موضوعات به همراه مسیله‌ی هویت، نقش بسزایی در پیشبرد داستان های این نویسنده‌ دارند. یکی دیگر از نویسندگان فرانسوی ژرژ پرک رمان‌نویس و فیلمساز معاصر است. او عضو انجمن ادبی اولیپو بود. در این مطالعه تحقیقاتی ، هدف ما بررسی ژانر ادبی خودنگاری تخیلی در کتاب های دورا برودر از پاتریک مودیانو و دبلیو یا خاطرات کودکی از ژرژ پرک است و سعی خواهیم کرد به این سوال پاسخ دهیم که چگونه خودنگاری تخیلی در این دو اثر خود را نشان می‌دهد و چگونه از این ژانر برای بیان مضمون جستجوی هویت توسط دو نویسنده جورج پرک و پاتریک مودیانو استفاده میشود.