بررسی نقش میانجی گری مسئولیت پذیری در رابطه بین ارزش نوع دوستی و رفتار شهروندی محیط زیستی

گذار به پایداری جهانی نیازمند تغییر در ارزش های انسانی، نگرش ها و رفتارها می باشد، آن چه این تغییرات را در حوزه رفتارهای محیط زیستی ایجاد می کند ظهور شکل جدیدی از شهروندی به نام شهروندی محیط زیستی است. در این راستا، مدل ارزش- باور- هنجار استرن  و همکاران (1999) بیان می دارد  افراد در صورتی رفتارشان را تغییر خواهند داد که ارزش آن ها را درک کرده و مسوولیت کارهای خود را بپذیرند. بر این مبنا، هدف اساسی این پژوهش تبیین رفتار شهروندی محیط زیستی تحت تاثیر ارزش های نوع دوستانه و با میانجی گری مسوولیت پذیری در بین شهروندان 18 سال به بالای شهرستان کاشان در سال 1399 می باشد. حجم نمونه برابر با 352 نفر بوده و  جهت نمونه گیری از روش خوشه ای استفاده شده است. بر اساس یافته های پژوهش، شهروندان کاشانی به لحاظ نوع دوستی و مسوولیت پذیری و رفتار شهروندی محیط زیستی از وضعیت مطلوبی برخوردار بوده و میانگین این متغیرها در میان آن ها بالاتر از حد متوسط می باشد. همچنین، رابطه بین متغیرهای نوع دوستی و مسوولیت پذیری با رفتار شهروندی محیط زیستی معنادار می باشد. همچنین، بر اساس مدل حجم اثر هر دو متغیر نوع دوستی و مسوولیت پذیری به ترتیب با (275/0 و 245/0=F2) در حد متوسط می باشد.  مقدار Q2  نیز برابر با 269/0 نشان می دهد در مجموع، توان پیش بینی کنندگی مدل در حد متوسط می باشد. علاوه بر این، اثر میانجی گری جزیی متغیر مسوولیت پذیری برای رابطه بین نوع دوستی و رفتار شهروندی محیط زیستی تایید گردیده است، به گونه ای که مقدار VAF برابر با 384/0 بیانگر این امر است که 38 درصد از اثر نوع دوستی بر رفتار شهروندی محیط زیستی از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی مسوولیت پذیری تبیین می شود.