ساسانی گرایی در نقوش منسوجات آل بویه با تکیه بر سه قطعه پارچه مضبوط در موزه کلیولند

دوران آل بویه را بی‎گمان باید دوره احیای فرهنگ و تمدن ایران باستان دانست. منسوجات این دوره به علت فقدان پژوهش کافی عموما ناشناخته مانده و گاه به ویژه ادوار دیگر نسبت داده شده‎اند. یکی از ویژگی های مهم و بارز هنر این عصر، انتقال مواریث هنری ایران باستان، علی الخصوص ساسانیان، به هنر اسلامی محسوب می شود.در این مقاله به واکاوی تطبیقی تحلیلی گفت و گو نقوش منسوجات آل بویه با نقوش ساسانی به روش مقایسه الگویی فرم و ساختار پرداخته است.هدف این مقاله تحلیل ژانر گونه کنش‏های ارتباطی نقوش سه قطعه پارچه مضبوط در موزه کلیولند از دوره آل بویه با دوره قبل از آن است.نتایج حاصله مشخص می کند بخش مهمی از آن چه که معمولا صنعت عصر اسلام یا هنر اسلامی نامیده می شود در بسیاری موارد ریشه در هنر ایران باستان دارد. پارچه بافی اوایل دوران اسلامی از این قاعده جدا نبود. در عصر آل بویه بافت پارچه‎های ابریشمی نفیس رونق داشت. از آنجا که پارچه بافی اعراب بسیار ساده و اغلب فاقد نقش بود بعد از اسلام عناصر تصویری هنر و نساجی ساسانی در منسوجات تداوم یافت به گونه‎ای که می‎توان نقوش منسوجات آل بویه را بازتابی از هنر دوره ساسانی دانست.