نقش انواع مقابله دینی در تجربه سوگ و سلامت روانی بازماندگان افراد جان باخته در اثر ویروس کرونا

از اوایل سال 2020 با شیوع جهانی ویروس کرونا، افراد زیادی به این بیماری مبتلا شده و تعداد قابل توجهی جان خود را ازدست داده‏اند. بازماندگان افراد درگذشته، به علت محدودیت‏های شدید ارتباطی (قرنطینه)، از انواع حمایت‏های فردی و اجتماعی برای تسهیل تجربه سوگ محروم بودند که این خود سلامت جسمی و روان شناختی بازماندگان را تهدید می‏کند. در این میان منابع شخصی مقابله‏ای افراد می‏تواند نقش بسزایی داشته باشد. دین یکی از این منابع مقابله است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه چندمتغیری سبک‏های مختلف مقابله دینی، تجربه سوگ و نیز سلامت روانی بازماندگان افراد درگذشته مبتلا به بیماری کرونا بود. 277 نفر از ساکنان شهر مشهد که یکی از بستگان نزدیک‏شان را در بیمارستان بستری و به علت ابتلا به کرونا ازدست داده بودند، با رضایت خویش پرسش نامه‏های الکترونیکی این پژوهش را تکمیل کردند. روش این پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی بود. برای سنجش متغیرهای پژوهش از سیاهه آثار سوگ، مقیاس اضطراب، افسردگی و استرس و مقیاس مقابله دینی استفاده شده است. نتایج تحلیل یافته‏ها نشان داد، میان تمام متغیرهای پژوهش رابطه معنادار مشاهده شد و بیشترین ضریب هم بستگی بین مقابله دینی منفی دینی و مولفه انفصال و طرد تجربه سوگ و کم ترین آن بین مقابله دینی مثبت و رفتار وحشت زدگی تجربه سوگ به دست آمد؛ مقابله دینی مثبت آسیب کم تر در تجربه سوگ و سلامت روانی بیشتر و مقابله دینی منفی آسیب بیشتر در تجربه سوگ و سلامت روانی کم تر را پیش‏بینی کرد.