بینش و روش تاریخ نگاری قاضی نورالله شوشتری در کتاب مجالس المومنین

نورالله شوشتری درمجالس المومنین به بیان تاریخ تشیع پرداخته است؛ اما روش تاریخ نگاری وی در این کتاب، مورد مداقه جدی قرار نگرفته است. او در این کتاب ضمن بیان بینش و مبانی تاریخ نگاری خویش در قالب توصیف هدف و موضوع تاریخ نگاری و ضرورت توجه به مخاطب شناسی، از ضرورت بازبینی در روایات کتاب مجالس المومنین سخن می‌گوید. روش تاریخ نگاری شوشتری در این کتاب روش ترکیبی است که در مواردی با روش تحلیلی نیز، همراه شده است زیرا: او روایاتی را که با دیدگاه او همسانی داشت از طریق مقایسه و استدلال انتخاب می‌کند. شوشتری برای تدوین تاریخ از روش‌های گوناگون تدوین تاریخی استفاده کرده، به گونه‌ای که می‌توان شیوه تدوین و تنظیم کتاب مجالس المومنین را دانشنامه‌ای نامید. از آن جایی که مساله این پژوهش بررسی بینش و روش تاریخ نگاری شوشتری در کتاب مجالس المومنین است، هدف پژوهش نشان دادن ابتکار شوشتری در نگارش تاریخ شیعه است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی با کاربرد مطالعات کتابخانه‌ای است. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد با وجود نقدهایی که به تاریخ نگاری شوشتری وارد است، می‌توان او را از بنیان گذاران پژوهش هدف مند در تاریخ تشیع محسوب نمود زیرا او درصدد دفاع از تشیع، در قالب تشریح اقدامات و فعالیت‌های شیعیان بود.