تحلیلی بر انتخاب روش های نوین اصلاح شبکه های جمع آوری فاضلاب های شهری در ایران

شبکه های فاضلاب، در گذر زمان و وابسته به میزان استفاده، به تدریج دچار فرسودگی شده و به تبع آن مشکلات پیچیدهای برای مردم در مناطق تحت پوشش خدمات شبکه ایجاد میکند که از آن جمله میتوان به شکستگی، رخداد درز و ترک، خوردگی شدید شبکه(لوله های سیمانی و آزبست)، ریزش تاج لوله، انسداد در اثر ورود ریشه درختان، انتشار بوی نامطبوع، نشت، انسداد و افزایش حشرات موذی(سوسری ها) اشاره نمود؛ بدین گونه در چنین مناطقی، انجام عملیات بازسازی و اصلاح شبکه مورد نیاز بوده و جهت بهداشت محیط زیست و سلامتی مردم ضروری تلقی میشود. روش های مختلفی در راستای بازسازی شبکه های فاضلاب در نقاط مختلف جهان مورد استفاده قرار میگیرند که هر کدام دارای نقاط قوت و ضعف ویژه ی خود میباشد. هدف پژوهشگر در این پژوهش، بررسی و ارزیابی های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی روش های متداول بازسازی شبکه ی فاضلاب و همچنین تحلیل با استفاده از تکنیک SWOT و برگزیدن روش برتر جهت بازسازی شبکه ی فاضلاب بوده است. در این راستا، روش های مختلف شامل اصلاح سنتی ترانشه باز، CIPP و Pipe Bursting با استفاده از تکنیک SWOT مورد ارزیابی قرار گرفته اند و نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای هریک از آنها بررسی و توصیف شده اند و همچنین بر روی روش های فوق آنالیزهای اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی انجام گردید و باتوجه بررسی های مطالعاتی و میدانی نشان داد که روش پایپ بارستینگ به دلایلی چون سرعت بالا در انجام عملیات، عدم نیاز به حفاری های جدید در مسیر لوله، امکان افزایش ظرفیت هیدرولیکی شبکه و در کل هزینه های مالی، اجتماعی ، و زیست محیطی کمتری نسبت به سایر روش ها، بهترین روش جهت نوسازی و بازسازی شبکه های فاضلاب درایران می باشد.