کنترل نیمه فعال سازه های مجاور سه و نه طبقه با کمک الگوریتم های فازی نوع-1 و 2

استفاده از روش های کنترلی جهت کاهش ارتعاشات لرزه ای ناشی از بارهای دینامیکی از زمینه های تحقیقاتی فعال در سالهای اخیر بوده است. خرابی های ناشی از برخورد ساختمان های مجاور در زلزله های بزرگ، اهمیت بهسازی و کاهش پاسخ سازه ها در برابر این بارها را آشکار می سازد. در این مطالعه، جهت تعیین عملکرد میراگر سیال مغناطیسی با استفاده از کنترل فازی نوع-1 و 2، سازه های معیار سه و نه طبقه تحت تحریک های لرزه ای با بیشینه شتاب های مختلف بررسی می شوند. میراگر سیال مغناطیسی مورد استفاده در تراز طبقه سوم با توانایی تولید نیروی کنترلی معادل 1000 کیلونیوتن، دو سازه را به یکدیگر متصل می کند. ولتاژ اعمالی به میراگر در هر لحظه توسط سامانه کنترلی طراحی شده بر اساس مقدار جابجایی دو سازه به عنوان ورودی سامانه محاسبه می شود. در این مقاله، رویکرد کلی کنترل فازی با هدف کاهش احتمال برخورد سازه ها و کاهش پاسخ های لرزه ای دو سازه می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده، عملکرد کنترل فازی نوع-2 که عدم قطعیت ها را درخود جای می دهد، در مقایسه با فازی نوع-1 بهتر بوده است. خطر برخورد سازه ها با استفاده از کنترل های فازی نوع-1 و 2 به ترتیب 5/37 و 7/39 درصد کاهش یافته است. علاوه بر این، سامانه های فازی عملکرد مناسبی در کاهش پاسخ های لرزه ای سازه ها داشته اند.