واکاوی روش های تربیتی برخورد با فرزند بر مبنای سوره یوسف- یک مطالعه کیفی

روش‌های تربیتی یکی از بخش‌های مهم نظام تربیتی اسلامی هستندکه مربی با به کارگیری آن‌ها متربی را از وضع موجود، به وضع مطلوب می‌رساند.در این پژوهش تلاش شده با استفاده از روش تحلیل محتوا به استخراج مضامین روش های تربیت فرزند در سوره یوسف بپردازد که با توجه به ماهیت موضوع و محدودیت جامعه پژوهشی از نمونه گیری صرف نظر شد و کل جامعه تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت.نتایج حاصل از پژوهش نشان داد روش های کنشی با 51% بیشترین فراوانی و روش های بینشی با 28% و روش های گرایشی با 21% کمترین فراوانی شده است. براساس یافته ها روش های تغافل و همانندسازی سهم بزرگی درکنش و پرورش فضایل و اصلاح رذایل متربی دارد و روش های محبت و تکریم روش موثرتری در ایجادگرایش برای رشد تربیتی فراهم می‌کند و روش های موعظه و تذکر نقش به سزایی در زمینه‌ی بینش سازی متربی دارد.مقوله‌ی تربیت از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای زندگی بشری است. در حوزه تعلیم و تربیت، به فعلیت درآوردن و پروردن استعدادهای درونی بالقوه موجود در یک شیء، تربیت نامیده می‌شود.انسان در پرتو تربیت صحیح است که به عنوان موجودی هدفمند به آرمان های خود می رسد. اتخاذ موثرترین روش‌های متناسب با رشد فرزند برای تامین نیازها و شکوفایی استعدادها لازم و ضروری است.فراهم می‌کند و روش های موعظه و تذکر نقش به سزایی در زمینه‌ی بینش سازی متربی دارد.