اثر مصرف زئولیت و کود مرغی غنی شده با روی و مس بر صفات زراعی و فیزیولوژیکی لوبیاسبز (Phaseolus vulgaris L.)

به منظور بررسی اثرات مصرف زیولیت و کود مرغی غنی شده با روی و مس بر صفات زراعی و فیزیولوژیکی لوبیاسبز (Phaseolus vulgaris L.)، آزمایش مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی آمل در سال 1396 اجرا شد. کاربرد زیولیت در پنج سطح، شامل Z1: شاهد یا عدم مصرف زیولیت، Z2: مصرف زیولیت به تنهایی، Z3: زیولیت غنی شده با روی، Z4: زیولیت غنی شده با مس و Z5: زیولیت غنی شده با روی و مس و مصرف کود مرغی در پنج سطح، شامل P1: شاهد یا عدم مصرف کود مرغی، P2: مصرف کود مرغی به تنهایی، P3: کود مرغی غنی شده با روی، P4: کود مرغی غنی شده با مس و P5: کود مرغی غنی شده با روی و مس به عنوان فاکتورهای آزمایش درنظرگرفته شدند. در این آزمایش کود مرغی به مقدار 5/1 تن در هکتار و زیولیت به میزان 1 تن در هکتار مصرف شد. همچنین از کودهای روی و مس به ترتیب به مقدار 26 و 6/13 کیلوگرم در هکتار جهت غنی سازی کودهای مرغی و زیولیت استفاده گردید. نتایج نشان داد که مصرف کود مرغی و زیولیت غنی شده با عناصر روی و مس سبب افزایش معنی دار اجزای عملکرد، عملکرد، غلظت رنگدانه های فتوسنتزی و جذب عناصر غذایی پرمصرف و کم مصرف در لوبیاسبز در مقایسه با کاربرد جداگانه کود مرغی یا زیولیت و شاهد گردید. در شرایط مصرف کود مرغی، حداکثر عملکرد دانه (74/1 تن در هکتار) با کاربرد تیمار P5 و در شرایط کاربرد زیولیت، بیشترین عملکرد دانه (71/1 تن در هکتار) با اعمال تیمار Z5 حاصل شد و با عدم مصرف تیمارهای کودی، عملکرد به ترتیب حدود 27 و 3/23 درصد کاهش یافت. بنابراین، به نظر می رسد کاربرد زیولیت و کود مرغی غنی شده با عناصر روی و مس می تواند ضمن کاهش مصرف کودهای شیمیایی، روش مناسبی جهت بهبود عملکرد گیاه همراه با تولید سالم و پایدار محصولات کشاورزی باشد.