بررسی اثرات سینرژیستی گیرنده های کورتیکوتروپینی و ملانوکورتینی با دوز تحت اثر فوئنکسین- 14 بر اخذ غذا در جوجه های نوزاد

در مغز پرندگان و پستانداران پپتیدهای متنوعی در تنظیم اخذ غذا نقش دارند. ملانوکورتین و کورتیکوتروپپن نقش مهمی در کنترل اخذ غذا دارند. از طرفی فوینکسین- 14 اخذ غذا را افزایش می دهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی گیرنده های سینرژیستی کورتیکوتروپین و ملانوکورتین با دوز تحت اثر فوینکسین- 14 بر اخذ غذا در جوجه های نوزاد صورت گرفته است.

تعداد 192 جوجه بطور تصادفی در چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار بود. در تمام آزمایشات، پرندگان پس از 3 ساعت محرومیت از غذا ‎با تزریق داخل مغزی بطنی‏ ‎دسترسی بدون محدودیت به غذا و آب داشتند. مصرف غذا بر اساس درصد وزن بدن ‎اندازه گیری شد. تیماراول: محلول کنترل، فوینکسین- 14  ، Astressin-B و فوینکسین- 14 + Astressin-B ، تیمار دوم: محلول کنترل، فوینکسین- 14  ، Astressin-2B  و فوینکسین- 14  + Astressin-2B و تیمار سوم: محلول کنترل، فوینکسین- 14  ، SHU9119  و فوینکسین- 14 + SHU9119 و در تیمار چهارم: محلول کنترل، فوینکسین- 14  ،  MCL0020و فوینکسین- 14 + MCL0020 تزریق شد.

تزریق هم زمان فوینکسین- 14 + Astressin-B  و فوینکسین- 14  + Astressin-2B بطور معنی داری موجب افزایش اخذ غذا ‏شد (05/0 >‏p‏‏)، درحالیکه  تزریق هم زمان فوینکسین- 14 با SHU9119 و فوینکسین- 14 با MCL0020 نتوانست اخذ غذا را تغییر دهد (05/0<p).

با توجه به نتایج تزریق هم زمان فوینکسین- 14  و Astressin-2B بطور معنی داری موجب افزایش اخذ غذا ‏شد. احتمالا یک اثر سینرژیستی بین فوینکسین- 14  و سیستم کورتیکوتروپینی در کنترل اخذ غذا در جوجه ها وجود دارد.