ارزیابی میزان کارایی بنزوکایین و اثرات بیهوشی با آن بر فاکتورهای خونی ماهی قرمز (Carassius auratus)

عملیات معمول در حین تکثیر و پرورش یا در طی مطالعات تحقیقاتی اغلب موجب پاسخ های استرس و فیزیولوژیکی در ماهی می گردد که متعاقبا اثرات نامطلوبی مانند سرکوب ایمنی، تعویق رشد و مرگ را به دنبال خواهد داشت هدف از مطالعه حاضر ارزیابی کارایی بنزوکایین به عنوان ماده بیهوش کننده در ماهی قرمز (Carassius auratus) بود. همچنین تاثیر بیهوشی با غلظت های موثر بنزوکایین و استرس ناشی از دستکاری بر شاخص های خون شناسی مطالعه شد.

10 قطعه ماهی به صورت انفرادی در معرض هر یک از غلظت های 50، 75، 100، 125، 150 و 200 میلی گرم در لیتر بنزوکایین قرار گرفتند و زمان رسیدن به بیهوشی عمیق و برگشت از بیهوشی ثبت شد. در قسمت دوم آزمایش ، 7 قطعه ماهی به صورت انفرادی با یک از غلظت های 125 و 150 میلی گرم در لیتر بنزوکایین بیهوش شدند. سپس ماهیان به مدت دو دقیقه بیرون از آب تحت استرس حاد ناشی از دستکاری بیومتری، وزن کشی و خون گیری شدند. برای بررسی اثر استرس حاد ایجاد شده توسط دستکاری از 7 قطعه ماهی بدون بیهوشی خون گیری شد.

غلظت 50 میلی گرم در لیتر بنزوکایین بعد از 10 دقیقه باعث القای بیهوشی عمیق نشد درحالی که در غلظت های 125، 150 و 200 میلی گرم در لیتر ماهیان کمتر از 3 دقیقه به بیهوشی عمیق رسیدند. زمان رسیدن به بیهوشی عمیق و بازگشت از بیهوشی به طور معنی داری وابسته به غلظت بنزوکایین بود (05/0 >P). طبق نتایج خون شناسی، استرس حاد باعث افزایش تعداد گلبول قرمز، هموگلوبین و میزان گلوکز و کورتیزول سرم در مقایسه با ماهیان بیهوش شده و تیمار کنترل شد (05/0 >P).

این مطالعه نشان داد که بیهوشی سریع ماهی قرمز با غلظت نسبتا بالای بنزوکایین (125 میلی گرم در لیتر) باعث جلوگیری محور استرس ناشی از انتشار کورتیزول می شود و می توان این غلظت را به عنوان غلظت مطلوب برای مطالعات خون شناسی و دستکاری ماهی قرمز توصیه کرد.