اثربخشی آموزش تاب آوری بر فرسودگی تحصیلی و سلامت روان: مطالعه ای شبه آزمایشی در دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر فرسودگی تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر ایلام در سال تحصیلی 98-1397 بوده است. از جامعه آماری موردنظر دو کلاس 20 نفری در مجموع 40 دانش آموز پسر برای نمونه تحقیق به صورت تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و شافلی (1997) و سلامت روان گلدبرگ و هیلیر (1979) استفاده شد. پس از تشکیل گروه ها، ابتدا یک پیش آزمون به عمل آمد، سپس گروه آزمایش به مدت ده جلسه و در هر جلسه به مدت 75 دقیقه آموزش تاب آوری به صورت کارگاهی دریافت کرد. پس از پایان دوره آموزشی، از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شده که نتایج آن نشان داد افرادی که در دوره آموزش تاب آوری شرکت کردند فرسودگی تحصیلی کمتر و سلامت روان بیشتری نسبت به افرادی که در این دوره شرکت نکردند داشتند. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود که سیاستگذاران و مسیولان مربوطه به ویژه مشاوران مدارس برای معلمان، دانش آموزان و خانواده های آنها در مورد تاب آوری و تاثیر آن بر فرسودگی تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان کارگاه های آموزشی با راهکارهای عملی برگزار کنند.