تحلیل انتقادی مهم ترین روش های وحی پژوهی مستشرقان

مساله وحی از مفاهیم مهم و اساسی ادیان توحیدی است که همواره مورد توجه و بحث اندیشمندان علوم قرآنی بوده است و در سده های اخیر با گسترش موج اسلام پژوهی در غرب، فرضیه اقتباس برخی از محتویات قرآن از متون دینی و ادبی گذشته نیز یکی از زمینه های فعالیت خاورشناسان قرار گرفت. تبیین این مساله، لازم و ضروری است تا حقانیت دین اسلام و وحی قرآنی و برتری آن بر تمام ادیان الهی اثبات شود. مقاله پیش رو با بهره جستن از شیوه توصیفی و تحلیلی و با رویکرد انتقادی همراه با گردآوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات سامان یافته. و نیز مهم ترین روش های وحی پژوهی مستشرقان که عبارتند از: روش نقد تاریخی که در حوزه ی نقد عهدینی رشد کرده و گستره ی وسیعی از نقدها مانند نقد متنی، نقد شکلی، نقد زبان شناختی، نقد ادبی و... مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. به نظر نگارنده روش های وحی پژوهی مستشرقان با اندیشه ی دینی اسلامی در تضاد می باشد که هر یک از این اصول، با اشکالات جدی مواجه است. جامع ترین و متقن ترین فرضیه ای که تاکنون در باب مصدر قرآن مطرح شده، از جانب خود قرآن ارایه شده است.