رابطه ذهن آگاهی و توانایی تحمل ابهام با اضطراب مرگ و کیفیت خواب سالمندان

پژوهش در حوزه سالمندان که سال های آینده، قشر غالب جمعیت ایران را تشکیل می دهند و شناسایی ابعاد مختلف مسایل و مشکلات آنان در جهت انجام مداخلات کارآمدتر اهمیتی ویژه دارد. از آن جهت که سالمندان مرگ خویش را نزدیک می بینند، اضطراب مرگ و مبهم بودن آن می تواند به صورت ناهشیار بر جنبه های مختلف زندگی آنها از جمله کیفیت خواب شان اثر بگذارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیش‎ بینی اضطراب مرگ و کیفیت خواب سالمندان بر اساس ذهن آگاهی و توانایی تحمل ابهام انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد بالای 65 سال خانه های سالمندان شهر تهران (در حدود 1120 نفر) در سال 1401 بود که از بین آنها 200 نفر از مراکز آسمان نیاوران (منطقه 1) و کهریزک (منطقه 20) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه های پنج عاملی ذهن آگاهی بایر و همکاران، تحمل ابهام مک لین، اضطراب مرگ کالت-لستر و کیفیت خواب پیترزبورگ استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند راهه انجام شد. یافته ها نشان دادند که ذهن آگاهی و توانایی تحمل ابهام قادر به پیش بینی اضطراب مرگ و کیفیت خواب در سالمندان بودند (05/0<p). ذهن آگاهی با کیفیت خواب و با اضطراب مرگ رابطه منفی معنادار دارد. همچنین بین توانایی تحمل ابهام با اضطراب مرگ و کیفیت خواب رابطه منفی معنادار وجود دارد (05/0<p). بر اساس نتایج پژوهش، تلاش برای افزایش ذهن آگاهی و توانایی مقاله با ابهام به عنوان یک روش مداخله ای مرتبط با سلامت روان با هدف کاهش اضطراب مرگ و افزایش کیفیت خواب سالمندان پیشنهاد می شوند.