سیستم خودهای انگیزشی زبان دوم و عملکرد زبان انگلیسی: نقش واسطه ای خودنظم بخشی و اضطراب زبان دوم

هدف از پژوهش حاضر، بررسی مدل سیستم خودهای انگیزشی زبان دوم در یادگیری زبان انگلیسی و نقش واسطه ای خودنظم بخشی و اضطراب زبان دوم در مدارس است. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر یزد بود که از جامعه، 300 نفر نمونه به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. سپس دانش آموزان به پرسشنامه سیستم خودهای انگیزشی زبان دوم (SLMSQ)، پرسشنامه خودنظم بخشی بوفارد (BSRQ) و اضطراب زبان خارجی (FLCAS) پاسخ دادند. داده های به دست آمده به روش همبستگی و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار SPSS 24 و Lisrel 8.7 تجزیه و تحلیل شدند. یافته های حاصل از تحلیل مسیر با برازش مناسب، رابطه مستقیم خود آرمانی را در یادگیری زبان انگلیسی و رابطه غیرمستقیم تجربه یادگیری زبان دوم به واسطه خودنظم بخشی را معنادار نشان داد. همچنین رابطه مستقیم اضطراب یادگیری زبان انگلیسی منفی و معنادار و رابطه غیرمستقیم خود آرمانی به واسطه اضطراب در یادگیری زبان انگلیسی مثبت و معنادار شد. در این پژوهش، رابطه مستقیم خود اجباری (بایسته) و تجربه زبان دوم در یادگیری زبان انگلیسی و رابطه غیرمستقیم خود اجباری به واسطه اضطراب زبان دوم در یادگیری زبان انگلیسی معنادار نبود؛ بنابراین توصیه می شود والدین نوجوانان را مجبور به یادگیری زبان انگلیسی نکنند و سعی کنند انگیزه یادگیری زبان انگلیسی را در آن ها درونی کنند.