تاثیر فعالیت ورزشی بر زنجیره سنگین میوزین

عضله اسکلتی بافت هتروژنیک متشکل از انواع فیبر تند و کند میباشد. یکی از ویژگی های عضلات اسکلتی، ساختار سازمان یافته فیبرهای آن است که انواع قابلیت های عملکردی را برای این بافت به ارمغان می آورد. همچنین فیبرهای عضلانی قادر به تنظیم خواص فنوتیپی خود در پاسخ به نیازهای عملکردی متفاوت هستند. انواع فیبرهای عضلانی را می توان با توجه به تفاوت در خواص ساختاری و عملکردی آن ها مشخص کرد. تفاوت بین فیبرهای عضلانی به تارچه های انقباضی اکتین و میوزین مربوط می شود. اکتین در بسیاری از فرآیندهای سلولی از جمله انقباض عضلانی شرکت می کند. میوزین، نوعی موتور مولکولی است و انرژی شیمیایی آزاد شده از ATP را به انرژی مکانیکی تبدیل می کند. این تولید انرژی از طریق آنزیم هیدرولیز کننده ATP موجود در زنجیره سنگین میوزین رخ می دهد. ایزوفرم زنجیره سنگین میوزینی، حداکثر سرعت و نیروی کوتاه شدگی را تعیین می کند. تفاوت انرژی لازم جهت تولید نیرو و تفاوت در پتانسیل فسفوریلاسیون ATP در انواع مختلف تارهای سریع و کند می تواند در تغییر ایزوفرم های MHC موثر باشد. به نظر می رسد فعالیت ورزشی از طریق مکانیزم هایی می تواند موجب تغییر در ایزوفرم های MHC و به دنبال آن تغییر در فنوتیپ تار عضلانی گردد. در این مطالعه به بررسی اثر ورزش بر ایزوفرم های MHC می پردازیم.