نقش احساس پیوستگی، انعطاف پذیری روانی و کنترل عاطفی در تبیین رشد پس از سانحه بیماران بهبود یافته از بیماری ویروسی کرونا

هدف از این پژوهش بررسی نقش احساس پیوستگی، انعطاف پذیری روانی و کنترل عاطفی در پیش بینی رشد پس از سانحه بیماران بهبود یافته از بیماری ویروسی کرونا بود. روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه  افراد بهبود یافته از بیماری ویروسی کرونا در زمستان سال 1400 بودند که در شبکه های اجتماعی تلگرام فعالیت داشتند. 457 نفر از افراد بهبود یافته از بیماری ویروسی کرونا با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده ها با پرسشنامه رشد پس از سانحه  (PGI، تدشی و کالون، 1996)، پرسشنامه احساس پیوستگی (SCQ، آنتونووسکی، 1987)، مقیاس پذیرش و عمل - نسخه دوم (AAQ-II، بوند و همکاران، 2007) و مقیاس کنترل عاطفی (ACS، ویلیام  و همکاران، 1977) انجام شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین احساس پیوستگی (257/0=r؛ 01/0>P)، انعطاف پذیری روانی (234/0=r؛ 01/0>P) و کنترل عاطفی (332/0=r؛ 01/0>P) با رشد پس از سانحه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد 1/23 درصد از تغییرات رشد پس از سانحه توسط متغیرهای مورد بررسی پیش بینی می شود. بنابراین، احساس پیوستگی، انعطاف پذیری روانی و کنترل عاطفی برای رشد پس از سانحه بیماران بهبودیافته از کرونا نقش مهمی دارند.