بررسی و تحلیل حضور بینامتنی اشعار سنایی در دیوان قائمیات براساس نظریه بینامتنیت ژرار ژنت

بینامتنیت نظریه‌ای متن‌گرایانه است که در پارادایم پساساختارگرایی به تحلیل و تفسیر معنای متون، خوانش و دریافت متن می‌پردازد. دیوان قایمیات نیز سروده حسن‌محمود کاتب (645) ملقب به جلال‌الدین است. مساله پژوهش حاضر، این است که نشان دهد وابستگی بینامتنی دیوان قایمیات به اشعار سنایی به چه میزان و چگونه است. برای این منظور پس از شناسایی هم‌حضوری‌های اشعار سنایی در دیوان قایمیات این پاره‌متن‌ها از طریق نظریه بینامتنیت ژرار ژنت و چهارگونه بینامتنی نقل‌قول، ارجاع، تلمیح و سرقت ادبی‌،گونه‌شناسی و دسته‌بندی گردید. هدف از پژوهش، شناخت و دریافت بهتر معنای اشعار دیوان قایمیات از رهگذر کشف و تحلیل انواع روابط بینامتنی است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. نتیجه پژوهش نشان داد که ارتباط‌گسترده بینامتنی دیوان قایمیات با آثار سنایی به صورت صریح و تنها از نوع نقل‌قول و ارجاع نیست بلکه در برخی قصاید، بینامتنیت ضمنی و پنهان یعنی گونه‌های تلمیح و سرقت‌ادبی نیز حضور دارند. بنابراین بیشترین هم‌حضوری پاره‌متن‌های اشعار سنایی در این دیوان مشهود است.