چندگانگی نخبگان و معضل توسعه پس از انقلاب اسلامی

هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل چندگانگی نخبگان و معضل توسعه پس از انقلاب اسلامی می باشد. وضعیت توسعه سیاسی یک کشور تا حد زیادی بستگی به اذهان آن جامعه و به ویژه محتوای ذهنی نخبگان دارد. نخبگان سیاسی صاحبان قدرت و دارندگان مناصب عالی در یک نظام سیاسی هستند که بیشترین نقش را در پویش تحولات جامعه ایفا می کنند. سوال اصلی پژوهش این است که: چندگانگی در رفتار نخبگان سیاسی بعد از انقلاب اسلامی چه تاثیری بر فرایند توسعه سیاسی درکشور داشته است؟ فرضیه مورد بررسی در چارچوب «نظریه نخبگان» این گونه مطرح می شود که: چندگانگی نخبگان بعد از انقلاب اسلامی، فرایند توسعه سیاسی را در کشور با تاخیر مواجه کرده است.

روش شناسی پژوهش:

 این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای، ضمن تحلیل شاخصه های چندگانگی نخبگان و معضل توسعه پس از انقلاب اسلامی به ارزیابی موضوع می پردازد.

یافته ها: 

نقشی که نخبگان سیاسی به عنوان صاحبان قدرت در قالب دولت های بعد از انقلاب می توانستند در تحول فرایند توسعه سیاسی در کشور داشته باشند، به دلیل عدم انسجام بین آنها و ارجحیت منافع شخصی و جناحی بر منافع ملت به خوبی ایفا نشد که نتیجه آن تاخیر در روند توسعه سیاسی در کشور می باشد که از مهم ترین یافته های پژوهش می باشد.

نتیجه گیری: 

نتیجه کلی این پژوهش نشانگر آن است که تعارض و چندگانگی بین نخبگان سیاسی، از فضای نابسامان سیاسی روزهای آغازین پیروزی انقلاب اسلامی تا اختلافات درون جناحی و فرا جناحی دولت های بعد از انقلاب اسلامی بانی روند کند توسعه سیاسی در کشور می باشد.