پاسداشت اصول دادرسی در داوری
نویسنده:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (بدون رتبه معتبر)
چکیده:
رای شعبه 265 دادگاه عمومی تهران از جهت توجه به جهات نامنصوص نادرستی رای داور شایسته گرامی داشت است. این رای در بخشی که پاس داشت اصول بنیادین دادرسی در داوری را بایسته دانسته است و دربخشی دیگر که به بایستگی موجه و مدلل بودن رای داور اشاره دارد و پاس نداشتن آنها را دستاویز نادرستی رای داور دانسته، دقیق و درست است و این نکته که این امور از حقوق باشندگان داوری است و بی توجهی به آنها خلاف مقررات موجد حق است و حقی را که قانون گذار برای کسان شناخته مورد بی مهری قرار داده و این همان بند یک ماده489 قانون آیین دادرسی مدنی است. پس دادرس گرامی، هم در راه یافتن دستاویزها و هم در انطباق آن بر قانون، راه را به درستی پیموده است. در بخشی که دو بار رای دادن داور را ناهمسو با بنیاد فراغ دادرس دانسته و قاعده پیش گفته را بدون نص، به داوری گسترش داده است از نگاه نگارنده ره بدرستی نپیموده و قاعده فراغ دادرس به گونه روان در رسیدگی دادرسان دولتی، در داوری جریان ندارد، چون داوری برپایه آهنگ و خواست دوسو بوده و از بندوبست رسیدگی در دادگاه های دولتی رها می باشد، به همین خاطر است که طرفین حتی می توانند به همداستانی یکدیگر، رای داور را کلی یا جزیی بی اعتبار کنند و قیاس دادرسی و داوری و گسترش فرمانهای دادرسی به داوری، آن هم بدون آشکارگویی قانون گذار، جایگاه گمان مندی و به نگاه نگارنده توجیه پذیر نیست.
کلیدواژگان:
زبان:
فارسی
صفحات:
428 تا 447
لینک کوتاه:
https://magiran.com/p2529029
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)
-
وکالت دادگستری، رسالت یا تجارت؟ نقدی بر رای وحدت رویه شماره 607 دیوان عالی کشور (1375/06/20)
*
نشریه نقد و تحلیل آرای قضایی، پاییز و زمستان 1402 -
ایراد ننمودن به وجود موافقت نامه داوری در دادگاه
حسن محسنی*،
نشریه رای : مطالعات آرای قضایی، بهار 1401