کامیابی و ناکامی در رابطه جنسی: تبیین تجربه زنان ایرانی

ارگاسم یک پدیده فردی است؛ که در هاله اغراق و ایده آل گرایی فیلم های جنسی بر مردم و درمانگران مشتبه شده است. این مطالعه به تبیین تجربه زنان ایرانی از رسیدن و نرسیدن به ارگاسم و پیامدهای آن بر رابطه جنسی پرداخته است.
روش : این مطالعه کیفی، به روش تحلیل محتوا انجام شد. مصاحبه های عمیق فردی با 20 زن متاهل به اشباع داده ها منجر شد. نمونه گیری به شیوه هدفمند در محیط دو درمانگاه عمومی در شهر تهران انجام گرفت. از شیوه تحلیل محتوای متعارف جهت آنالیز داده ها استفاده شد. صحت و استحکام داده ها از طریق معیارهای لینکلن و گوبا حاصل گردید.
یافته ها: نتایج حاصل از داده ها در 3 طبقه، 8 زیر طبقه و 46 کد تبیین شد. احساس کامیابی در دستیابی به ارگاسم، احساس ناکامی در عدم دستیابی به ارگاسم و همیاری همسر، 3 طبقه اصلی در این مطالعه بودند. ارگاسم در افراد منجر به احساس کامیابی می شد؛ که با حالات خوشایند رهایی، هیجان یا عشق و پیامدهای مثبتی چون آرامش، صمیمیت، شادابی و سرزندگی همراه بود. فقدان ارگاسم، احساس ناکامی همراه با علایم جسمانی و روانی شامل درد، عصبی بودن، پرخاشگری و پیامدهای منفی چون حسادت به ارگاسم شوهر و پشیمانی از ازدواج را به دنبال داشت.
نتیجه گیری: برای پیشگیری و درمان اختلال ارگاسم در زنان، توجه شود که دستیابی زن به ارگاسم ممکن است عمدتا با حالات خوشایند روانی همراه باشد و تغییرات جسمانی، واضح یا ملموس نباشند، درعین حال عدم دستیابی به ارگاسم می تواند سبب بروز علایم مبهم جسمی یا روانی شود. آموزش زوج ها در جهت گفتگوی جنسی و تعامل و همیاری بیشتر زن و شوهر نقش موثری در دستیابی زن به ارگاسم دارد.