سیاست ایران در برنامه پنج ساله توسعه در پیشگیری از نقض حقوق شهروندی

 امروزه حقوق شهروندی به عنوان یکی از مولفه های اساسی نظامهای سیاسی مختلف و از نیازهای امروز هر جامعه ای مورد توجه قرار گرفته است. در این میان پیشگیری یکی از سیاست ها و اقدامات اساسی در حوزه کنترل اجتماعی است و دولتها در سیاست گذاری های خود همواره اقدامات پیشگیرانه را مد نظر قرار می دهند. بر این مبناء در این پژوهش به دنبال بررسی این امر هستیم که سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال پیشگیری از نقض حقوق شهروندی شامل چه مواردی بوده؟ و این سیاست ها چه جایگاهی در برنامه پنج ساله ششم توسعه دارد؟

پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش توصیفی – تحلیلی است..

 سیاست های ایران پیرامون اقدامات پیشگیرانه در قبال نقض حق شهروندی در قانون اساسی، منشور حق شهروندی و برنامه پنج ساله ششم توسعه قابل مشاهده است. ایجاد نهادی چون قوه قضاییه، لزوم تدوین قوانین پیشگیرانه عادی و ایجاد ممنوعیت هایی به منظور حفظ حقوق شهروندی از جمله دستاوردهای قانون اساسی در ایجاد مکانیزم پیشگیرانه از نقض حقوق شهروندی می باشد. در خصوص ضمانت اجرای منشور حق شهروندی و ساز و پیشگیری از نقض آن ساز و کار خاصی در متن منشور دیده نمی شود و تنها در چند مورد بصورت داوطلبانه دولت خود را مکلف به اجرای آن نموده است. پیرامون سیاست های ایران در پیشگیری از نقض حق شهروندی در قانون برنامه پنج ساله توسعه می توان چهار زمینه اصلی را بیان نمود. این زمینه ها شامل الف: مقررات زدایی در برنامه ششم توسعه، ب: مکانیزم نظارتی پیرامون حق به آب، ج: حق بر محیط زیست و توسعه پایدار و د: حق بر سلامت و ارتقاء کیفیت زندگی می باشد.