شکل گیری اتحادیه آغازایلامی در فلات ایران

دوره آغازایلامی برهه ای از تاریخ فلات ایران است، که بازه زمانی 3300 تا 3000پ.م. در برمی گیرد. این دوره برخلاف دوره های قبل برای اولین بار، در سطحی گسترده از فلات ایران قرار گرفته است، که جوامع گوناگون به شکل یکپارچه، پیچیدگی های اجتماعی را به کار می بردند. به دلیل ساختار مشابه فرهنگی و مدیریتی می توان دریافت که احتمالا ارتباط و پیوستگی های سیاسی میان آن ها شکل گرفته است. متاسفانه به دلیل کاوش های محدود ، دوره آغاز ایلامی را نمی توان در تمام این پیوستگی ها کامل ترسیم نمود. در پژوهش حاضر نگارندگان با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات به روش اسنادی از کاوش های صورت گرفته، در پی یافتن پیوستگی ها برمبنای الواح خطی (آغاز ایلامی) و نقش مهر در محوطه های آغازایلامی را دارند که به لحاظ جغرافیای دور از هم قرار گرفته اند و یک مرز سیاسی-اقتصادی را نشان می دهند، مانند: تپه ازبکی در دشت قزوین در (شمال غرب) و شهر سوخته در سیستان وبلوچستان، تپه یحیی کرمان در (جنوب شرق) و تپه سفالین در شرق استان تهران، (شمال شرق) و تپه شوش در غرب خوزستان کنونی، (جنوب غربی) این مرز سیاسی-اقتصادی را تشکیل داده اند. با توجه به آنالیز عناصر سازنده گل نبشته های هر محوطه با حفظ سبک بومی نگارش و دامنه اسم های آوایی متفاوت نسبت به دیگر محوطه هاست، اما از یک سیستم و فن مدیریتی مشترک با نقش مهر های نسبتا یکسان شکل گرفته اند که در دوره قبل (شوش II) مشابه آن در فلات ایران به دست نیامده است و می توان حدس زد در این برهه زمانی اتحادیه ای با ساختار جغرافیایی فلات ایران در هزاره چهارم پیش ازمیلاد شکل گرفته است. شاید دلیل شکل گیری این پیوستگی ها، اشتراک های سیاسی و منافع مشترک بین اقوام گوناگون بوده است که این عوامل به همراه محرکه هایی مانند: راه های باستانی و منظر طبیعی ایران باعث شکل گیری آن شده است.