بازتاب نگرش به کودک و دوران کودکی در مثل های مردم ایران با تاکید بر مثل های بختیاری

از آن‏جا که مثل‏ ها، حاوی تجربه ‏های زیسته مردم و باورها و نگرش ‏های آنان درباره موضوع ‏های مختلف، ازجمله موضوع کودک و دوران کودکی هستند، با بررسی آن ‏ها، می ‏توان به درک بهتری از نگرش افراد در این زمینه ‏ها پی برد. بر این اساس، هدف در این پژوهش نیز تحلیل نگرش به کودک و دوران کودکی در مثل ‏های رایج در فرهنگ بختیاری، بر مبنای روش تحلیل محتواست. مقوله‏ هایی چون جایگاه فرزند (اهمیت داشتن فرزند، تعداد فرزند و ترجیح جنسی)، مسایل تربیتی (مسیول تربیت کودک، عوامل موثر بر تربیت کودک و تصورات قالبی جنسیتی) و رابطه والد و کودک (مطیع بودن فرزند، خیرخواه بودن والدین و انتظارات والدین از کودک)، ازجمله موضوع ‏های بررسی شده در این پژوهش هستند. نتایج پژوهش نشان‏ دهنده این است که در فرهنگ بختیاری، نگرش به کودک و دوران کودکی، متاثر از آموزه ‏های ایرانی و اسلامی است. در این مثل ‏ها، بیشتر مسایل تربیتی چون نقش عوامل وراثتی و محیطی بر شکل‏ گیری شخصیت کودک، برجسته شده ‏است؛ این‏که کودک از جنبه جسمانی و رفتاری، بسیار شبیه به دایی و مادر خود خواهد شد. در این فرهنگ، ترجیح جنسی، تابعی از تعداد فرزند در خانواده است و از نظر تصورات قالبی، دختران را وفادارتر و زرنگ‏تر از پسران توصیف کرده‏ اند. در ضمن از کودکان انتظار می ‏رود احترام والدین خود را نگه دارند؛ با این حال به والدین نیز یادآوری می ‏شود نباید انتظارات زیادی از فرزندان خود داشته باشند.