حل مشکلات کشور کار مدیران است یا دانشمندان؟

یکی از فرافکنی های مرسوم مدیران این است که در مواجهه با اساتید و عالمان دانشگاهی، مدعی می شوند که حرف ها و پژوهش های شما ناکارآمد و به دردنخور است و صرفا منجر به مقالات بین‌المللی (ISI) می شود که دردی از کشور جامعه دوا نمی کند. مردم ایران، این همه مشکل دارند و شماها پول آن ها را صرف می کنید و فقط مشغول مقاله نوشتن برای انتشار در مجلات ISI هستید. این که ممکن است بعضی مقالات کشورها، غیرکاربردی و حتی گاهی تقلبی و کپی باشند، امری است که همه به آن معترفیم. به هر حال وقتی نادرست کاری در جامعه ای رایج شد، در همه اقشار، کم و بیش می توان آن را دید و دانشگاهیان هم فرزندان و پرورش یافتگان همین جامعه کنونی هستند. اما انصاف این است که به چند نکته زیر نیز توجه کنیم: نکته اول: گیرم که مقاله نوشتن و چاپ آن در مجلات بین‌المللی، امری مذموم باشد؛ پس چرا دایما به رتبه علمی کشور و صعود آن در جهان، استناد کرده و به آن می بالید، در حالی که تنها شاخص تان همین تعداد مقالات بین‌المللی است؟ نکته دوم: آیا ضرورت کاربردی بودن تحقیقات، فقط در مواجهه با دانشگاهیان مطرح است و یا جرات دارید که در مواجهه با پژوهش های حوزوی هم همین را بگویید که چرا نتوانسته اند مشکلات معنوی کشور و مردم را حل کنند؟ نکته سوم: علاوه بر مدیران، اخیرا برخی از استادان دانشگاه هم این ادعا را تکرار می کنند که اگر به کارنامه آنان دقت شود، همان دسته اعضای هیات علمی هستند که به علت اشتغال به برج سازی و مقامات اجرایی و امورات فرهنگی یا هر دلیل دیگری، موفق به انتشار مقالات بین‌المللی نمی شوند و ارتقاء دانشگاهی آنان در معرض خطر است. نکته چهارم: در بین کشورهای پیشرفته دنیا (که مشکلاتشان بیشتر از ما حل شده است) یک کشور را نشان بدهید که در آن، مهم ترین شاخص ارزیابی اساتید دانشگاه، تعداد مقالات آن ها در مجلات درجه اول دنیا نباشد! نکته پنجم و از همه مهم تر: اگر کار استاد دانشگاه حل مشکل کشور است، پس وظیفه مدیرانی که حقوق و امکانات بسیار بیشتری از بیت المال می گیرند چیست؟ مگر آن ها را بابت حل مشکلات کشور استخدام نکرده ایم؟ اصلا از استاد و محقق دانشگاهی، چه انتظاری جز تبیین مشکلات هست؟ سال هاست هزاران مقاله علمی نوشتند و ثابت شد که اضافه برداشت فعلی آب (که دایما هم رو به تزاید است) موجب خالی شدن مخازن چند میلیون ساله و فرونشست زمین و از بین رفتن تمدن در فلات ایران می شود. آیا استادان دانشگاه باید بروند و چاه های غیرمجاز را پلمپ کنند یا مدیران اجرایی؟همه استادان اقتصاد کشور، گفتند و نوشتند که کسری بودجه دولت موجب تورم است. آیا دولت ها به آن عمل کردند؟ چه توقع دیگری از دانشگاهیان دارید؟ در ماجرای ریزش متروپل، آیا ایراد از این بوده که دانشگاه های ما نمیتوانند بتون خوبی ابداع کنند یا از این بوده که تعدادی مدیر فاسد با زد و بند، مجوزهای غیرقانونی صادر کرده اند؟ معضلات کشور، از جنس "ندانستن" نیستند که توسط عالمان و دانشمندان حل شوند؛ بلکه از جنس "خود را به نفهمیدن زدن" هستند و باید جور دیگری با آن ها برخورد کرد.