الگوی ساختاری پیش بینی سلامت خانواده بر اساس الگوهای ارتباطی و خودکارآیی با نقش واسطه ای خودشفقتی در زنان

هدف پژوهش حاضر، تعیین الگوی ساختاری پیش‌بینی سلامت خانواده بر اساس الگوهای ارتباطی و خودکارآیی با نقش واسطه‌ای خودشفقتی در زنان بود. تحقیق حاضر از نظر روش پژوهش از نوع همبستگی پیش‌‌بینی و از لحاظ هدف، بنیادی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد مجتمع دانشگاهی ولیعصر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب که در سال تحصیلی 1398-1399 در گروه‌های آنلاین دانشجویی دانشگاه عضویت دارند، بود. بر این اساس، تعداد 270 نفر از دانشجویان با روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. برای جمع‌آوری داده ها از پرسشنامه سلامت خانواده (آلن جی و همکاران، 1985)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984)، پرسشنامه خودکارآیی (شرروهمکاران، 1982) و پرسشنامه خودشفقتی (نف،2003) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، سلامت خانواده در ابتدا براساس خودکارآمدی و الگوهای ارتباطی قابل پیش‌بینی است. همچنین خودشفقتی در پیش بینی سلامت خانواده بر اساس الگوهای ارتباطی و خودکارآیی نقش واسطه‌ای دارد.