تاثیر بیماری کبد چرب بر بیان ژن های RXFP1 و CTGF در بافت قلبی رت های ویستار

کبد چرب با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی و تشکیل پلاک های آترواسکلروتیک در عروق کاروتید همراه است و تنگ شدن عروق کرونری می تواند در فاکتورهای ECM از قبیل CTGF و RXFP1 که در ایجاد یا عدم فیبروز نقش دارد موثر باشد لذا هدف بررسی تاثیر این بیماری بر دو ژن ECM قلب است.

در این مطالعه 24 سر رت نر ویستار با وزن 200 - 250 گرم در 3 گروه کنترل، سالم و کبد چرب به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه کنترل همان ابتدا مطالعه قربانی و بافت برداری انجام شد و دو گروه سالم و کبد چرب دو هفته را در شرایط یکسان سپری کردند. گروه سالم از ابتدا تا انتهای مطالعه وجود داشتند و هیچ مداخله ای را دریافت نمی کردند. موش های گروه کبد چرب به مدت دو هفته، روزانه، تتراسایکلین خوراکی با دوز mg/kg 100 دریافت کردند. 100 mg به ازای هر 1 kg برای 3 موش استفاده شد. تاییدیه کبد چرب را از طریق اندازه گیری آنزیم کبدی (SGPT) انجام شد. در پایان هفته دوم رت های دو گروه قربانی شدند.

یافته ها:

 پس از بررسی میزان بیان ژن های RXFP1 و CTGF بین گروه های کنترل، سالم و کبد چرب، نتایج آزمون آنوا نشان داد که میزان بیان ژن های RXFP1 و CTGF (به ترتیب 0001/0= p و 0001/0=p) در گروه کبد چرب، به طور معناداری نسبت به گروه سالم و کنترل افزایش یافته است. در کل نتایج ما نشان داد که با شروع بیماری کبد چرب هردو CTGF و ریلکسین در قلب افزایش یافت و افزایش CTGF نشان از آسیب بافت قلب می باشد لذا این یافته ها می تواند به روش های درمانی جدید با هدف تعدیل اثرات CTGF و از سویی استفاده از RXFP1 به عنوان یک جهت جدید برای مطالعات بالینی بیشتر کمک نماید.

 نتیجه گیری:

 مدل کبد چرب باعث افزایش بیان CTGF قلبی و از سویی RXFP1 نیز افزایش می یابد.