بررسی عملکرد چهاردهه جمهوری اسلامی ایران در تحقق امر حقوق شهروندی ؛ موانع و چالش ها

هدف این پژوهش بررسی مفهوم حقوق شهروندی پسا انقلاب اسلامی است که در اداور مختلف  تعریفی دوگانه داشته است. ازیک سو بنا براصل جهموریت و استقلال، حقوق ملت به رسمیت شناخته می شود و ازسویی برطبق مفاد قانون اساسی، واژه شهروندی و حقوق شهروندی به طور مستقیم مورد بحث قرار نگرفته است، بنابراین جامعه و حاکمیت ج.ا. ایران نیازمند نگرشی دقیق تری دارد. نوشتار حاضر بر مبنای نظریه برایان ترنر برای فهم شهروندی وحقوق شهروندی در دوره جمهوری اسلامی و با بهره گیری از اسناد و منابع کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی درصدد پاسخ به این سوال است، که چرا مفهوم حقوق شهروندی در دوران پساانقلاب اسلامی هیچ گاه نتوانسته تعریف درست و دقیقی را دریافت کند و عوامل و موانع تحقق این امر براساس نظریه ترنر چه بوده-است. این پژوهش در پی یافتن علل و موانعی است که موجب عدم تحقق حقوق شهروندی در جمهوری اسلامی گردیده است.  دستاورد پژوهش گویای این است که به رغم تلاش دولت ها در تحقق این امر، به دلیل عدم اجماع نخبگانی، نبود تعریف صریح در قانون اساسی، بی توجهی به نهادهای غیردولتی و تفرق در ایجاد هویت سیاسی و اجتماعی واحد درمیان جامعه موجب گردید تا درطی این چهار دهه حقوق شهروندی نتوانست در جامعه ایران به طور کامل تحقق یابد.