مولفه های نشاط فردی و اجتماعی از دیدگاه اسلام و نظریه های جامعه شناسی و روانشناسی

احساس نشاط از جمله عواطف انسانی دارای وجوه و تجلیات متنوع فردی اجتماعی، روانی جسمانی و شناختی-عاطفی است. نشاط، فعالیت‏های مفید انسانی را برمی انگیزد، خلاقیت را تقویت، روابط اجتماعی را تسهیل و مشارکت اجتماعی سیاسی را رونق می بخشد و موجبات حفظ سلامتی عاطفی، روانی، جسمانی و امیدواری را فراهم می سازد. شادی و نشاط مقوله ای وابسته به فرهنگ هر جامعه است. بر این اساس لازم است مولفه های نشاط و شادمانی در جامعه ما بر اساس دیدگاه‏ های فرهنگ دینی اسلام رصد و بازخوانی شود. با این هدف، این مقاله به رصد و بازخوانی مولفه های نشاط و شادمانی بر اساس دیدگاه ‏های فرهنگ دینی اسلام پرداخته و با مطالعه تطبیقی آن با نظریه های جامعه‏ شناسی و روانشناسی رجحان و برتری آن را تبیین نموده است. در مجموع از دیدگاه اسلام، نشاط عاملی است که موجب انبساط و باز شدن روح می شود؛ اما معیار این انبساط روحی، بر خلاف نظریه‏ های جامعه‏ شناسی و روانشناسی، استحکام رابطه و حلقه اتصالی انسان با خداوند است. بر این اساس در آموزه های اسلامی نشاط ممدوح از نشاط مذموم متمایز شده است. اسلام به ابعاد مختلف ایجاد نشاط شامل سبک زندگی، معنوی، عاطفی، اجتماعی، اخلاقی، و شناختی توجه نموده است. ‏‏در مجموع از دیدگاه اسلام، نشاط عاملی است که موجب انبساط و باز شدن روح می شود؛ اما معیار این انبساط روحی، بر خلاف نظریه های جامعه شناسی و روانشناسی، استحکام رابطه و حلقه اتصالی انسان با خداوند است. بر این اساس در آموزه های اسلامی نشاط ممدوح از نشاط مذموم متمایز شده است. اسلام به ابعاد مختلف ایجاد نشاط شامل سبک زندگی، معنوی، عاطفی، اجتماعی، اخلاقی، و شناختی توجه نموده است.