تحلیل نسبت تفکر نقاد و تفکر خلاق با تحول علوم انسانی

این مقاله به تحلیل نسبت تفکر خلاق و تفکر نقاد با مساله تحول علوم انسانی می پردازد و از این رو پس از اشاره به ویژگی های اندیشه سیستمی، اندیشه عمیق، قدرت طبقه بندی، اندیشه منضبط، و اندیشه خلاق، یکی از نقاط مشترک نقد و خلاقیت را در مساله نوآوری دانسته و جریان تحول علوم انسانی را به آن گره می زند. سپس با پذیرش این فرض که تفکر خلاق مانند تفکر نقاد، امری ذاتی و غیرآموزشی نیست، از نحوه تقدم و تاخر این دو پرسش می کند و به مولفه ها و شاخصه های این دو سنخ تفکر میپردازد.با توجه به مولفه های بیست وچهارگانه، مقاله مدعی است که می توان از رویکرد تقدم تفکر خلاق بر تفکر نقاد دفاع کرد چراکه اکثر شاخصه های تفکر نقاد، در ادامه و تکمیل شاخصه های تفکر خلاق قرار داشته و از سوی دیگر شاخصه های تفکر خلاق، از قابلیت تبدیل و تعمیق با ویژگی های تفکر انتقادی برخوردارند.در نهایت تفکر خلاق در قلمرو علوم انسانی، مقدمه تفکر انتقادی و آن نیز مقدمه تحول علوم انسانی قلمداد شده است و بر این برنهاد تاکید می شود که روند تدریجی و دورانی این دو بر یکدیگر تاثیر می گذارد. اهمیت نقد فراگیر در حوزه علوم انسانی به معنای توجه به فراگیری مولفه های بیست وچهارگانه تفکر انتقادی در این زمینه است.