اثر روش کاشت و تغذیه بور بر صفات فنولوژیک و عملکرد دانه برخی ژنوتیپ های کینوا (Chenopodium quinoa willd.) در شرایط کوهدشت

غنای بسیار بالای مواد غذایی و مقاومت بسیار بالای کینوا به شرایط مختلف محیطی و تنش ها موجب افزایش توجه به کشت و کار آن در جهان شده است. پژوهش حاضر در سال زراعی 1399-1398 در شهرستان کوهدشت در استان لرستان به صورت کرت های خرد شده فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل سه ژنوتیپ (تیتیکاکا، جیزا 1 و ساجاما) در کرت اصلی و سطوح فاکتوریل شامل روش کاشت (نشاکاری، پرایمینگ بذور با بوریک اسید یک در هزار و کاشت مستقیم بذر) و محلول پاشی بور (محلول پاشی با محلول بوریک اسید یک در هزار و عدم محلول پاشی) بودند. استفاده از روش نشاکاری در کاشت ژنوتیپ های تیتیکاکا، جیزا 1 و ساجاما موجب بهبود صفات مورد مطالعه مانند افزایش ارتفاع بوته (به ترتیب 61/14، 28/11 و 55/50 درصد)، افزایش شاخص سطح برگ (به ترتیب 28/24، 15/30 و 48/17 درصد) کاهش زمان تا 50 درصد گلدهی (به ترتیب  01/34، 2/34 و 83/38 روز) و افزایش عملکرد دانه (به ترتیب 07/46 ، 45/34 و 82/28 درصد) نسبت به روش کاشت مستقیم بذر شد. اثر پرایمینگ نیز بر تمام صفات ژنوتیپ های مورد مطالعه مثبت و معنی دار بود و باعث افزایش عملکرد دانه (8/14 درصد) و کاهش طول دوره رسیدگی (13 روز) شد. همچنین مشخص شد که اثر محلول پاشی بور بر عملکرد دانه معنی دار و مثبت بوده و روش کاشت نشایی اثرات آن را بیش از پیش افزایش داده است. در نهایت ژنوتیپ جیزا 1 برای کاشت در منطقه کوهدشت توصیه گردید