نظریه اخلاقی سودگرایی و توسعه حقوق بشر

سودگرایی مکتبی است که بنیان گذاران آن با تاکید بر نتیجه گرایی به عنوان یک منفعت عمومی به توجیه آن پرداخته اند. مکتب سودگرایی مکتبی اخلاقی و طبیعت گراست که به توجیه اصولی چون عدالت و آزادی های فردی و جمعی می پردازد. از نظر سودگراها نمی توان تنها به منافع فردی تکیه و از منفعت و سود جمع یا منفعت گروهی غفلت نمود. طبیعت انسان اقتضا می کند که به صورت اجتماعی زندگی کند و زندگی اجتماعی سرنوشت همه ی افراد جامعه را به یکدیگر پیوند می زند. کسب حق از منظر سودگراها یک اصل اولیه است که باید پس از شناخت حق و نوع آن به انتخاب حق کسب شده پرداخت. این دیدگاه بسیاری از مفاهیم اجتماعی بنیادین را تحت تاثیر قرار داده است که یکی از آنها حقوق بشر است و پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی نقش سودگرایی در توسعه حقوق بشر شکل گرفت.

حقوق بشر آرمانی همه گیر است که در جامعه کنونی به گونه ایی فزاینده رو به گسترش بوده، به صورتی که بسیاری از قواعد آن به طور کلی در حال تبدیل شدن به قواعد تخطی ناپذیر می شود. وظیفه سودگرایی عمل نگر، تعیین بیشترین غلبه ی خیر بر شر(حق بر عدم استحقاق حق)می باشد. سودگرایان مدعی اند که توانسته اند معیار جامع و مطلقی برای تشخیص درست و غلط اعمال به دست دهند. سودمندگراها در پیشبرد سیاست خود در مورد نسل های حقوق بشر بر بیشترین نفع کسب شده از دید گروهی تاکید می ورزند.