امکان سنجی استفاده از مواد بیوآسفالت در قیر از نظر رئولوژیک و درجه عملکردی

با پیشرفت های اجتماعی و اقتصادی صورت گرفته و همچنین راه های جدیدی که هر ساله احداث می شوند، نیاز به یک روسازی هموار و مقاوم که عمر خدمت دهی بیشتری داشته باشد کاملا حس می شود. علاوه بر این، بر کسی پوشیده نیست که استفاده از مخلوط آسفالتی سنتی، به دلیل استفاده از قیر، که یک منبع تجدیدناپذیر است، مشکلات زیست‏محیطی بسیاری ایجاد می کند. از این رو، چندین سال است که محققین به دنبال یافتن راه حلی برای بهبود عملکرد روسازی و یافتن جایگزینی مناسب برای قیر هستند. یکی از این مواد جایگزین از منابع زیستی به دست می آید که اصطلاحا به آن بیوآسفالت گفته می شود. در این پژوهش، امکان استفاده از لیگنین و روغن موتور ضایعاتی، که از مواد بیوآسفالت هستند، در قیر، جهت بهبود خواص آن بررسی شد. نمونه های مورد آزمایش شامل قیر خالص PG64-22 (به عنوان شاهد)، نمونه های حاوی 5 و 10 درصد لیگنین، نمونه های حاوی 4 درصد روغن موتور ضایعاتی و همینطور نمونه های دارای هر دو افزودنی می باشند. آزمایش های سوپرپیو شامل RV، DSR، BBR، RTFO، PAV و MSCR به طور کامل روی تمامی نمونه ها در دماهای مختلف انجام شد تا نمونه ها از نظر ریولوژی به طور کامل بررسی شوند. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزودن لیگنین یا روغن موتور ضایعاتی و یا ترکیبی از هر دو، علاوه بر آنکه از مواد ضایعاتی در قیر استفاده می شود و از نظر زیست‏محیطی و اقتصادی بسیار مفید هستند، می توانند خواص ریولوژیک قیر را نیز بهبود دهند.