بررسی نتایج آسیب شناسی نمونه های بافتی مخاط دهان ثبت شده در آزمایشگاه رازی رشت از سال 1394 لغایت 1398

 ضایعات دهانی می توانند کیفیت زندگی افراد را با اختلال در جویدن، بلع و تکلم تحت تاثیر قرار دهند. ضایعات دهانی ممکن است از بافت اپیتلیال یا مزانشیمال منشا بگیرند. ضایعات بدخیم دهانی می توانند تهدیدکننده حیات باشند. اطلاعات اپیدمیولوژیک درخصوص وضعیت ضایعات دهانی در کشورمحدود است. 

این مطالعه با هدف بررسی نتایج آسیب شناسی نمونه های بافتی مخاط دهان و به منظور شناخت بهتر الگوهای آسیب شناسی ضایعات دهان انجام شد.

 در این مطالعه مقطعی، نماهای آسیب شناسی مخاط دهان ثبت شده در آزمایشگاه رازی شهر رشت از سال 1394 لغایت 1398 بررسی شدند. اطلاعات جمع آوری شده شامل سن و جنس و اطلاعات موجود در گزارش آسیب شناسی نمونه های بیماران شامل محل ضایعات، نوع ضایعات و منشا ضایعات بود. ضایعات استخوانی، دندانی و گزارشات پاتولوژی غیراختصاصی وارد مطالعه نشد.

مجموعا 259 مورد گزارش پاتولوژی وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 19±52/09 سال بود و 40/2 درصد مرد بودند. ضایعات در سنین زیر 40 سال بیشتر از نوع خوش خیم (64/2 درصد) بود، اما نیمی از ضایعات در سنین 70 سال و بالاتر از نوع بدخیم بود. فراوان ترین محل ضایعات، در ناحیه زبان (34/7 درصد) و شایع ترین محل بروز بدخیمی ها نیز زبان (46/7 درصد) بود. ضایعات خوش خیم در زنان و ضایعات پیش بدخیم و بدخیم در مردان به صورت معنا داری شایع تر بود (0/011=P). شایع ترین منشا ضایعات دهانی، بافت اپیتلیال (49 درصد) و نادرترین منشا، غدد بزاقی (11/6 درصد) بود.

 ضایعات دهانی بدخیم در مردان سنین بالای70 سال، ناحیه زبان و با منشا اپیتلیال بیشتر بودند.