شناسایی پتانسیل های ژئوتوریستی شهرستان سرعین با استفاده از مدل پارک ملی و مدل هادزیک

ژیوتوریسم یکی از بخش‌های رو به رشد صنعت گردشگری محسوب می‌شود که در ارتباط با فرم‌ها و فرایندهای ژیومورفولوژیکی می‌باشد. ژیوتوریسم نوعی گردشگری نواحی طبیعی است که توجه ویژه‌ای بر زمین‌شناسی و چشم‌اندازها دارد. هدف از انجام این پژوهش شناسایی پتانسیل‌های ژیوتوریستی شهرستان سرعین با استفاده از مدل پارک ملی و مدل هادزیک می‌باشد. در مدل هادزیک ارزش و اهمیت هر مکان ژیوتوریستی در این روش به‌وسیله شاخص‌های ارزش علمی و ارزش‌های مازاد آن مکان ژیوتوریستی برآورد می‌شود. مدل فیولت بر اساس نرخ مدیریتی و گردشگری و دامنه ارزشی آن‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتایج مدل هادزیک نشان داد بر اساس نتایج ارزش علمی، مازاد و آسیب‌پذیری از نظر کارشناسان و گردشگران منطقه ژیوتوریستی دربند ورگه‌سران، کنزق و ویلادرق به ترتیب مقادیر (17/37)، (46/26) و (47/53) به خود اختصاص دادند. بر این اساس منطقه ژیوتوریستی ویلادرق نسبت به دو منطقه دیگر توانمندی بالا و نسبتا خوبی دارد. نتایج مدل فیولت نیز نشان داد بر اساس زیرشاخص‌های مورد مطالعه مناطق ژیوتوریستی ویلادرق بیش‌ترین امتیاز و منطقه دربند ورگه‌سران در رتبه دوم و منطقه کنزق در رتبه سوم از نظر توانمندی ژیوتوریستی قرارگرفتند. بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود منطقه ژیوتوریستی ویلادرق از نظر توانمندی ژیوتوریستی نسبت به مناطق مورد مطالعه قدرت جذب بیش‌تری در جهت توسعه ژیوتوریسم را به خود اختصاص داده است. هم‌چنین پیشنهاد می‌شود در پژوهش‌های آتی برای شناساندن مناطق بکر ژیوتوریستی مطالعات متعددی بر اساس منابع ژیوتوریستی بکر انجام گیرد.