ارزیابی فواصل ردیف کاشت و بوته بر روی ردیف کاشت در کشت تاخیری چغندرقند در منطقه کرج

از آنجایکه عملکرد چغندرقند تحت تاثیر طول دوره رشد و مدیریت زراعی می باشد، این آزمایش برای بررسی کشت تاخیری در سال های زراعی 1395 و 1396 با دو تیمار فواصل ردیف کاشت با دو سطح 25 و 40 سانتیمتر (کرت اصلی) و سه سطح فواصل بوته روی ردیف کاشت با استفاده از 7/1، 4/2 و 1/3 یونیت در هکتار بذر (کرت فرعی) به صورت کرت های خرد شده (RCBD) در چهار تکرار اجرا شد. با اضافه شدن تیمار تاریخ برداشت با دو سطح تاریخ برداشت متعارف و تاخیری در سال دوم، طرح آماری به کرت های خرد شده فاکتوریل تغییر یافت (فواصل بوته روی ردیف و تاریخ برداشت به صورت فاکتوریل). بیشترین درصد قند خالص و پتاسیم در فاصله ردیف 40 سانتیمتر بدست آمد. در سال دوم کاهش 37 درصدی تعداد ریشه نهایی نسبت به سال اول باعث کاهش 25 درصد عملکرد ریشه، 31 درصد عملکرد قند خالص و 21 درصد کارایی آب آبیاری شد. بر خلاف سال اول اثر فواصل بوته روی ردیف کاشت بر صفاتی همچون عملکرد ریشه و عملکرد قند خالص و کارایی آب آبیاری معنی دار نگردید، در حالیکه در هیج یک از دو سال بر درصد قند خالص اثر معنی دار نداشت. با تاخیر در برداشت افزایش عملکرد قند خالص و کارایی آب آبیاری به ترتیب برابر 32 و 16 درصد بود. از اینرو در این آزمایش، فاصله ردیف 25 سانتیمتر و فاصله بوته روی ردیف 22 سانتیمتر (4/2 بونیت) برای منطقه کرج توصیه می گردد.